SA SHPEJT VJEN NATA
Dhe shpejt, sa shpejt që vjen nata
Valëvitur si tyl i vejushës
Një prekje më endet në trup
Mbështillet si mjegulla gëmushës
Dhe shpejt, sa shpejt që vjen nata.
Dhe shpejt e shpejt bie nata
Këndon zëpak një zogth i trishtuar
Rrëzohet pa zhurmë një muzg
Më derdh errësirë përmbi duar
Dhe shpejt e shpejt bie nata.
Dhe shpejt, si qyrk rëndon nata
Një zilkë trembur tundet në erë
Shtëpi e vogël rrënuar
Hyjnë dy pleq, pas mbyllet një derë
Dhe shpejt, si qyrk rëndon nata.
Dhe shpejt, sa shpejt sundon nata
Dita shuhet sysh, e ngrata…
USHTARËT E ËNDRRAVE
Nuk shoh më ëndrra
Kaptoj botën time dhe gjendem në një tjetër
Pa zhelet e kësaj bote.
I pata nisur dikur në beteja
Ushtarët e pavdekshëm të ëndrrave
Ushtonte trumbeta
Gjëmonte ëndrra.
U pata ngritur monumente
Dhe gdhendur krahë
Ushtarëve të ëndrrave të mia.
Janë kthyer prej kohësh
Dhe unë prej kohësh fle mbi mermer
Kalojnë aty pari ata, ushtarë
Ende të parritur ,
Lëpijnë plagë imagjinare.
Eshtrat e mia mbetur mbi ëndrra
Gdhendin me mundim
Emra besnikësh.
Tani mbi shtrat të bardhë
Si pika e vesës, mbi gjethe fle,
E në rrëshqitsha
Do të jetoj në zemër të Detit.
DUART E MIA RREKEN TË MBAJNË ZËRIN TËND
Duart e mia rreken të mbajnë fort zërin tënd
Që kumbon
Ndër kupa të vogla qiejsh të coptuar
Zërin që hopet,
Perplaset, derdhet e jehon,
Mureve të bardha
Nga llërët pikon teposhtë
Kyçeve të imtë,
E dua ta mbaj.
Ta mbaj dhe i thërras me shkulm
Lëshoj gjithë lukuninë e kordave të mia të memecta
Por zëri yt shkon tejpërtej atje,
Përmbi bedenat e një ëndrre
Të vetmuar
Ndrydhur në kështjellë harrese.
Nuk më dëgjon, më zbraps,
Më ngrin ndër duar
Dhe bëhem shtrati i lumit të askund
Thërrmohem, bie, bëhem blu,
Derdh trupin e pastaj,
Dergjem plot plagë në dete…
