Bardh’
Si bora e parë në pranverë.
Kështu,
Marr frymë këtu,
Mes mureve të një spitali
të panjohur
Ku më dërgove me duart
E tua të mëdha.
Të bukura as si kristali.
Si më the,
Të kujtohet ?
“Merri këto krahët dhe,
Shko këndo me arinjtë polarë,
Ndonjë ninullë për veten.
Për mua a ndonjë shallvare.”
Sa bujare zemra jote;
Nje kontinent të tërë më dhurove,
Akullnajash.
Që shpresova të ishin prej letre,
Për paqen time,
Për paqen tënde.
Të të tuve,
Të të mive…
Infermieret sot më thanë
Të pi kokainë,
Me verë jo të kuqe .
Se vec kështu shpëlahet;
Mëkati i virgjërisë
Së shthurrur
Të shtrirë mbi carcafët
E pastër.
Paqe!
Edhe ashtu po bëj.
Megjithëse;
Paqen time e gjej,
Ndër varreza që festojnë
Çdo herë që vesh
Këmishën e mbrëmjeve.
Dhe atëherë
kur me shkumës ndërtoj
Tryezën e rrumbullëket
Të shoqerisë që më bën
Xhan-xhan…
Xhan-xhan…
Xhan-xhan…
(Përgjithmonë xhan)
E përsëri me verë jo të kuqe;
Bëjmë thashetheme,
Mbi nje spermë te shenjtë,
Që lulëzoi
nën petkun e ngasjes.
Nderkohe retë;
Shkundin nga gjiri i tyre,
Pak sheqer .
Si per të na ëmbëlsuar.
Cfarë fytyre që bëjne,
Cfarë fytyre!!!
(Vetëm t’i shikosh cfarë fytyre)
Infermieret,
Vdesin nga xhelozia.
E dinë që
Nëse i dedikoj
meshë kokainës,
Do marr mendtë e të cmendurit,
E do bëj shfaqje
në dyert e kishës.
Edhe ato ,
Aq duan,
kënaqin sytë pastaj.
Po sy ka kush ka !
(Sa te bukur që i ke )
Megjithatë
mua më thanë retë
Që mermeri më jep
Hijeshi.
Se kur jam aty,
Nuk bëj ndonje çmenduri.
Të thashë ,thjesht rri.
Tani më qahet ;
S’di kujt t’ia prish
E kujt t’ia ndreq.
Meqë më pyete çfarë kam bërë:
“Kam krijuar
Një kontinent timin.
Atë tëndin nuk e dua .
Mbaje!
Jepja ndonjë infermiereje!
Mos ki merak ,
Se i them unë
Është platin.
Është platin.
Hej, ai kontinent është platin.
Platin ështe apo jo?
Flokëtorja
Po,
Eshtë e vërtetë;
njerëzit e shëmtuar,
s’mund të jenë kurrë njerëz
Të mirë.
Dhe fati im i keq!
Që une isha gjithmonë,
Njeriu i bukur!
Njoha shume bukuroshë,
që m’i ndanë gjymtyrët
Në copa.
Por mami më tha
që s’jam shëmtuar.
Kështu ua lashë atyre
Të jenë te pabukurit.
Se unë asaj i besoj më tepër.
Po,
Kam filluar të ha mushkonja,
qëkur rezultova me anemi.
Nuk e di gjakun e kujt kanë pirë!
Ama në venat e mia,
Rrjedh larmi;
gjithmonë kam dashur të jem
Vampir.
Por më zë gjaku.
Kështu ha çdo natë mushkonja
të ziera
Po,
Dje ishte hera e fundit,
që bëra diçka për herë të parë.
Dhe sot më detyruan
të bëj për herë të fundit,
Diçka që ndodhi për herë të parë
Por fundi është i pafundëm apo jo?
Rruga e qumështit
A u jep jetë
Fantazmave
Te shtëpisë së vjetër?
Dje,
Pashë një vajzë
Me peliçe leopardi,
Kurse sot,
Dëgjova
Që kishte ndërruar jetë
Leopardi i fundit.
Ç’marrëzi
Unë vazhdoj
Fantazmat
T’i ushqej me gji…
Hapat e mureve
Dhe unë do të të pyes,
-A i bien breshkat
Murit me kokë?
E ti do më përgjigjesh,
-Jo, sepse Muri i një shtëpie
nuk e vret
Murin e një shtëpie tjetër.
Dhe unë do të të them,
-Jo,
sepse ato ecin ngadalë
Dhe rrugës
Harrojnë për çfarë të pendohen.
Konfliktet e konfliktit
E hoqi burri me kapele rozë
Lajmërimin e vdekjes në shtyllë
Të gjyshit tim veteran,
Dhe i ra bilbilit.
i ra bilbilit,
-dëshmitarë donte
-dëshmitarët panë,
Askush nuk erdhi në varrim.
Unë, e kam më të lehtë të fus një bilbil
Në kafaz,
Se sa t’i bie bilbilit.
