Kreu Letërsi Bibliotekë "Nëpër terr e nëpër natë!", tregim nga Bajram Sefaj

“Nëpër terr e nëpër natë!”, tregim nga Bajram Sefaj

Tamam kur sapo mbylli sytë e lodhur e ra në gjumë të thellë të natës së dimrit të parë, një ëndërr e keqe, fort e hidhur dhe plot ankth, e trazoi pa masë. Nga pellgu i së cilës s’kishte si të dilte pa u bë ashtu siç u bë. Ideja ishte aq e pamëshirshme, idhnake, katile e rebele në origjinalitetin dhe kryeneçësinë e saj idiote, sa nuk bënte fare, fare nuk bënte, lihej për nesër, ose të qitej pas mëndësh, të  harrohej fare. Humbje e parikuperueshme do të ishte ajo, zot i lumë. Ëndrra, bash si një  bletë e krahëlehtë Mbretëreshe, shtriu dorën dhe shtypi pullën e duhur të kompjuterit. E kyçi (e konektoi!). Dora e dridhur e plakut në natë, nuk i kënaq vetëm me kaq. Me regjistrimin, në faqen e bardhë të kompjuterit, emrin (titullin) e idesë, e të vazhdoi episodin e radhës së gjumit të trazuar pleqërisht. Jo, ai kishte ecur përpara. Kishte vazhduar të shkruaj në ajrin e dendur të ëndrrës së natës terr. Ai vetë, kompjuteri i kyçur në ëndërr, as zogjtë e Alpeve të vendlindjes, as gurtë e thatë të kanioneve e grykave të thepisura, të kaubojve të Perëndimit të Egër, të Amerikës së Egër, ama bash askush, as djajtë e pandemisë, as engjëjt e pabesë të lirisë së humbur, nuk dinin se ç’po ndodhë e ç’po zihej, atje poshtë, në shtratin e një plakushi, nën plafin e jorganit të tij, plotë dergj e duhmë të keqe gazrash.  – Ani, rini qeshu, qeshu rini qeshu, bota është e jote!

Po atje poshtë, ndërkohë, kishte ndodhë hataja. Kishte lindur ideja për një rrëfim i paparë deri më sot. Një tregim ëndërr. Me tamam. Ashtu taze, siç ishte, simite ende padalë mirë nga furra e bukës, i pa zënë mirë, i pa ngjizur si duhet, kishte marrë turr e, sa ora,  kishte pushtuar Planetin tokë, të gjitha kontinentet,  i gatshëm të pushtojë edhe aq e, më shumë, kontinente që do të zbulohen, do të dalin në sipërfaqe nesër! U bë nami krejt. Agjencitë e njohura, të mëdha e të vogla, gazeta e revista, shtëpitë botuese, anë e manë botës, e  kishin prishë gjumin e natës. Tregimi ëndrrës ishte përkthyer në të gjitha gjuhët e gjalla dhe të vdekura të botës. Në gjuhet jo ekzistuese (inekzistente). Në gjuhë të panjohura, të pa zbuluara. Gjuhë që do të lindin, që do të vijnë, nesër e pasnesër… E tillë ishte jehona e atij tregimi të pashkruar: e rrufeshme, plot shkrepëtima. Vdekjeprurëse për ata që shkruajnë e,  talentin e kanë me grat!

*

Të nesërmen e asaj nate të stuhishme dimërore, saktësisht në ora 02.52 minuta, në lindje të agut të ditës së re, në shtratin e tij të gjumit, gdhiu i pa jetë. Tash kish ra në gjumë të përjetshëm, eternel. Gishtërinjtë e duarve të thata i kishin ngelur kacavjerrë, në pozicionin e rrahjes mbi tastaturë të kompjuterit tekstin e tregimit të pa shkruar. Ndër fulqi të ngrira, sikur bluante porosinë e fundit testament, që kjo sajesë e ëndërruar letrare, t’i të zbardhët pikërisht, në faqet e kësaj gazete!  (Gaillard, 03.12.2021)

SHKRUAJ NJË PËRGJIGJE

Ju lutem lini komentin tuaj!
Ju lutemi shënoni emrin tuaj këtu

Artikujt më të fundit

Lindita Tahiri: Zija Çela ka krijuar një autoritet të ri, atë të lexuesit

1 Kur përuroi romanin “Apokalipsi sipas Shën Tiranës”, Zija Çela u paraqit në sallë përballë gazetarëve pa asnjë kritik...

Dhjetë poezi nga Antonella Carmen Caggiano

Përktheu nga orgjinali Eda Agaj Zhiti Italia dhe poezia kanë një përbashkësi të vijueshme si bregu me detin, do...

“Njerëz prej buke”, tregim nga Faruk Myrtaj

Gardiani nuk po bëhej i gjallë dhe unë u ngrita. Në një hapësirë si e kësaj qelie, të ngrihesh...

Feride Papleka: Frymëzimet bodleriane të poezisë së Shuteriqit liceist

Në vitet e para të liceut francez të Korçës, një ngjarje e rrallë i trazoi ëndrrat dhe dëshirat e Shuteriqit të ri....

KATEGORITË