Kreu Letërsi Bibliotekë "Kangë..." nga Ledia Dushi

“Kangë…” nga Ledia Dushi

s`asht gja e jemja me vdekë ngjitë i shkoj kur praj me e pa ujnash shkoj

me e pa kur praj e s`kam kurrkend ujnash të errët me sy t`ngulun e nji za dimni

që s`mbahet endem n`tokë ç`prej toka asht me vdekjen s`ndeshem veç shkoj me

e pa kuk vetëm sa herë ndalen n`mu e zhbahen kush m`ndeshë s`asht gja me u dënue

me tokë brigjesh shkunden barka me zane t`ardhun që e zbresin ditën e me kambë

t`zbulueme mas veç rrugën me ardhë tek ndoj “ti” s`asht send i jemi koha ngjitë i shkoj nji vetjet që shtin

n`mendje pemët e djeg gjithë çka ndesh s`asht e jemja lëkura as zemra as gjaku që

t`mbulueme m`i mban orët e nisem për me shku ujnash me e pa kur praj e s`kam kurrkend

Vdekjen që hesht me Zotin e i them ket` letër

***

…ky asht zani mjegullor i liqenit n’ag

jehon përmbi secilin send t’drejtuem kah qiella

pezull pezull pezull përçudun përçudun përpjekun

këto janë jonet e bahen trup nëpër mjegull

e futen për çdo zgavër për çdo krye

tana mjeset e botës ndodhin pa mue

tanë bota asht nji liqen i mjegullt e i untë

me dega e shpi e zogj n’parzëm

t’merr sy e mend e zemër e tingëllon përhimt‘

botës asht mjes

***

lulebora n’t’vjollctë varun n’pemë me krenat n’faj syçjerrë

mbi krahë t’lshuem e t’zbehtë ekstazit

përhumbja i ka sytë mbyllë ballin zbrazët

ikë kanë sendet tokat qiejt

gra janë gra t’ekstazit qetojn’ bujshëm e çilin fruta

t’kuqe t’rozta t’zjermta duer t’mbledhuna gjuejtun n’gjak

as vijnë as shkojnë veç ndodhin n’nji timtë kohe

t’zbrazta n’nji shtjellë t’purpurt nisë për kah mjegulla

kah gjysëterri i trupave t’ndragun qirijsh t’ndezun

derdhin langje enësh e përmbas i duken krena

krena e krena e krena ngjitë t’njejtes qafë

drejtue kah shortarja e ngritë si gishtat n’fy

te kullon at‘ jerm dikur t’këcyem e tash t’bam Hy

***

secilën shpi drunit e shfytyron nata

secilës derë shiu mbledhë n’nji mendim

nata asht zenit i yjeve t’emnuem hijesh

futen mbledhë n’nji mendim hijet trupave

kjo sëmundë diskrete asht n’t’plagtë

ngashrimit asht kjo hanë

plym n’flutra që i thuren tokës

nji vdekjet t’sigurt kthehen

tërhjekun kryet prej flokësh

sall me u betue n’t’purpurt

***

ajri që m’ndesh ajri që m’ndesh ajri që m’ndesh

asht nji flakë kështejash e dimni rishtar

lulesh që piqen e ngjyejn hapsinë n’aroma

aroma e aroma treten n’errëti t’trupit me dhimbje

për kohen që asht veç natë pështjellimesh përreth zemre

zemra asht zemra zemra e mbyllun n’secilen pemë

n’secilën shpi n’secilën rrugë përpjete që bun n’liqe

nji mëni hijesh t’dritshme rrëshqasin asaj mbloje

tash janë tash s‘janë tash janë tash s’janë

muzgu i liqentë asht nji pyll var’ n’cep hane

sheje t’nji grues shamane që thërret n’zane t’hueja

e ndër gjunj lidhë mban token

kangë…

kam andrrue se mbahem n`dy pendë fajkoi e thuejse lëshohem

thuejse n`jerm thuejse n`t`bardha me kryet mbuluem nji hane t`përnatun

them do kangë them do kangë që vijnë prej dikah ma fort prej mbrendë

andrrueshëm mbahem ndër emna emna grash e grash ndër kangë

grash me sëmundë me sëmundë t`errët me sëmundë t`langët që këputen nën pemë

e t`njomtit i thërrasin n`dergjë tue rrotullue flake

kam andrrue se mbahem n`ajrí n`dy pendë ndër duer pezull

sy ndër sy me nji fajkue…

SHKRUAJ NJË PËRGJIGJE

Ju lutem lini komentin tuaj!
Ju lutemi shënoni emrin tuaj këtu

Artikujt më të fundit

Lindita Tahiri: Zija Çela ka krijuar një autoritet të ri, atë të lexuesit

1 Kur përuroi romanin “Apokalipsi sipas Shën Tiranës”, Zija Çela u paraqit në sallë përballë gazetarëve pa asnjë kritik...

Dhjetë poezi nga Antonella Carmen Caggiano

Përktheu nga orgjinali Eda Agaj Zhiti Italia dhe poezia kanë një përbashkësi të vijueshme si bregu me detin, do...

“Njerëz prej buke”, tregim nga Faruk Myrtaj

Gardiani nuk po bëhej i gjallë dhe unë u ngrita. Në një hapësirë si e kësaj qelie, të ngrihesh...

Feride Papleka: Frymëzimet bodleriane të poezisë së Shuteriqit liceist

Në vitet e para të liceut francez të Korçës, një ngjarje e rrallë i trazoi ëndrrat dhe dëshirat e Shuteriqit të ri....

KATEGORITË