Kërkim
Lart doli hëna
Poshtë një luftë hienash
Fillon ndryshimi
Mendësitë anash e anash
Vetes nuk i mjafton uni
Ti qiri i pashuar shpirti im
Diku tek qesh fryma bukur
Tek sillet bota njëjtë
Edhe pse lart hëna
Edhe pse poshtë hienat
Me mua me ty
Luftës pa mua pa ty
Histori pas historie
Tek lumi tek fusha tek mali
Nuk do të ulim kokën trishtushem
Gëzuar t’i themi vetes dehur
Pa i zbrazur gotat e jetës
Një gëzuar për ty
Me mua dikund
Në kërkim
Mos harro
Mos harro atë trazim çasti
Shqelm dere e frike e ikje
Ndërhyrë degëve të zemrës
Ngadalë tek ndalet numërimi
Pikasur aty mu tek cepi
Frymënajës njëemnakëshe
Njëcopëshe të ëmbëlnjeriu
Gjetiu vdes mu në lugë uria
Teksa tjetri qesh nën kurorë
Fatet falin sytë e retinës
Gabim t’i falesh ajrisë
Një deti mosmirënjohjesh
Me dallgë pa fund lutjesh
Err e terr eterit të huaj
A thua mbëltohet qenia
Vetëm fare vetëm
Me ujin tokën harresën
Duke pritur kthimin
Ra borë zemër
Lind dielli një ditë
Edhe pse rruga e gjatë
Ti që më je zemër
Zemër shkuar zemrash
Frymë që frymon shqip
Me rrokjet e fatit që i falen vargut
Ti frymë që je ndryshe atje
Kilometrat nuk i numëron ajri
Atje ku shkëlqen busti
Natën e zjarreve
Qe natë e acartë atëbotë
Kur shkruhej historia
Ti tani stolisesh me retë e ftohta
Të ngroh liria
Zemër ti gjakftohtë si gjithnjë
Mjegulla s’ka ç’i bën mjekrës
Ngjyrë bore
Të gjitha ngjyrat zbardhen
Pos të bardhës
Që e duan sytë e mi
Fjalët e mia
Që shkrijnë mirësi
Si bora e bardhë
Në grushtin tënd timin
E bardha zemër e bardha
Fluturo gjithnjë numrave të fatit
Sepse jeta është dhe pak matematikë
Zemër baraz me zemër
Edhe pse mars
Ra pak borë zemër
Të shkrijë bashkë me pluhurin e mendimeve
Pastaj ti
Dritare e dhomës i sjell dritë
Vallëzimit me ty
Në terr nuk përjetohet shikimi
Mbi fytyrën tënde medaljon
Duke u mbrojtur
Nga degët e thata të urrejtjes
Kujdes nga një kërcu i thatë
A nuk ma përsërisje qëkur
Se vlen shumë një falë e valë
Dekadente bëhet koha
Kaos lëvizja Braun
Hedh sy tek liria ime
A thua e kapërcejmë ylberin
Ti të bëhesh unë
E unë të bëhem ti
Dilema vazhdon
Vetëm unë
Vetëm ti
Dritarja kullon dritë e lot
Pastaj pyes
Ku mbete ti
Dysho
Hedh sytë tek mbyllen letra muri
Ëndrrave për pak shifra më shumë
Sprovo labirintin të tërin
Ndoshta gjen diç më tepër
Shkallë-shkallë ndiz qiell e re
Lidhu me fjalën besën
Dhe mos fol me zë të ngjirur
Kalo malin terrin e dritës
Unë pres jashtë kornizave
Xhamave që nuk e di kur thyhen
Dimri nuk plaket pa dashur
Dyshim nuk ka
Kur të të them
I dashur jeto gjatë
Kapitullim
Sillet e sillet bota rreth boshtit
Bota që ne quajmë Tokë
Pastaj i duhen dhe katër stinë
Që diellit t’ia shijojë bukurinë
Pranë një murit e nuri përtokur jam
Lot përdëllimi rrjedhin pas një vetëtime
Shira e shifra pa fund
E pa kund frymë me vetëm një aromë
Që je ti
Një heshtje shurdhon veshët
Të tutë e të mitë
Sa turbull shohim vetveten
Mali dhe malli emnakë kohorë
Ti frymë e thithur qepallave
Syve fshehur zbulojmë përgjasimin
Aromë lule rrëshqet bjeshkës
Ku rritur shtatin ka dashuria
Furtunë e nisur drejt një qëllimi
Derdhur deltës së dëshirave
Nuk di përse shpejtoj rrotullimin
Rreth diellit tim
Dua të ndaloj pak vetëm pak
Edhe po qe se quhet kapitullim
De facto vs de jure
Ecën heshtja ime e lirë delir
Paradave flladit sy më sy
Ende ligjet besojnë
Imazheve të thirrura dikund e askund
Matur pak nga pak etërve ilirikë
Aromë trallisëse e gjumit polar
Tek kambanë e shurdhër lajmëron
Harresën e numrit çift
Fillon e përsëritet kodi im
Kur ti ike me dallgën e zërit kumbues
Që le pas oshëtimë
Afër e larg apokalipsit
Ti xhani im veshe kostumin e pritjes
Me nge a rrëmbimthi nuk ka rëndësi
Librat e udhëve lexohen
Më bukur se baladat
Tek përballen e faktuara
Që je ti
Dhe gjykimi
Që jam unë
I dashur
Njerëz
Diku
Dikur
Në hijen që njoha
Pashë gjurmë
Qesha
Dhe heshta
Seancë spirituale të ketë qenë
Thua vallë
Po vetëtimat
Ëndrra që zgjojnë jerm
S’ka frikë për qytetin
E përgjumur të vetëm
Këndeve të pamatura
Gramëve thërrmijave
Me dyshime për një kryeveper
Si fresk i lirë
Jete
Duke ndërruar
Gjithnjë ëndërruar
Erën malin stuhinë aromën
Për të vetmen gjë
Një Një
Po pra
Me emrin Një
Edhe pse shpeshherë
Mungon Fjala
Zëri dhe
Ai shpirt që nuk ndërron
Kurrë
Se për të ikurit
Mendoj jetoj
Ndez një qiri
I ikuri që është Një
Që të fanitet
Është kaq e thjeshtë
Njerëz
Përtej
Pëlhurë e valëzuar pluhuri
Kalon kujtesës errësirës
Mjegullës
Andej nga vjen drita
Pa dashur të thur elozhe
As maska karnavalesh
Një gëzuar të dëgjohet oborrit
Tim tëndit të tyre
Fjetur qytetit të lodrave
Letra fati tek qëndisim jetën
Ti ku je
Ti e hapave të humbur
Kthej kokën të të shoh
Këtu e përtej
Varur tek harku i portës
Larg pragut të ndjenjave
Për të pyetur
Sikur duam ta dimë
Në jemi mirë
Festa jote
Ajo fillon në kundërshtitë e tua
Mospajtime për të ftohtët vapën vërshimën
Heshtur nuk ndërron kalendar natyre feste
Le të fillojë pak lumturi
Damarëve të durimit
Magji fjalësh tkurrur nyjeve
Vrullit pa ajër fijeve të territ
Tek bien germat pa trajta
Njëjtë si në heshtjen pa emër
Metroja përpin turmën
E unë mbetem midis fishkëllimash ulëritëse
Sytë nga tretën
Retinave rrëpirave
Harrova që ishte vetëm një reflektim
Dhe ti pranë meje
Durim
Dhe ja tek pres të rrudhet koha
Në ecje vrap qeshje e furtunë
Një hije më ndjek ikjes së trembur
Nuk shikoj më kot drejt qiellit
Mos fluturon gjë destinacionit tim
Ti lidh të gjitha nyjet e kotësisë
Një i urtë kurrë nuk ngutet drejte lirisë
Gur-gur ngrehen themele kulle
Ku ti ndryn lutjen e radhës
Atje ku duhet tani të jesh ti
Ndodh tjetër jetë tjetër
Derisa unë vërtitem pafundësisht
Me atë që quajmë frikë
Humbje durimi
Mirëseardhje
Reshtur më puthi shiu
Si para një balade
Trastën thurur nota lirie
Ti merr dorë tjetër me ç’interes
Jeta një kredi pa afat
E ti lutesh me tinguj tingëllues
Si gjithherë heshtja fiton
Lajmin nuk e mora kurrë siç e desha
Siç e deshëm
Ktheju pak letrës pa adresë
Tituj lumturie që ti di t’i humbasësh
Nga pakujdesia
Apo çfarë emri t’i vë
Të prehesh në gjumin e lirisë
Kjo është çështja
Trajta yte ikonë me aurë
Me vijën e kufirit që ti e paguan shtrenjtë
Përcaktues loje dy epokash
Ku në njërën jam Ti
E tjetra duhet
Me qenë Ti vetëm Ti
Ti
Vetëm
E dua një mirëseardhje
Ku jam unë
Ku je Ti
Heshtje
Gjymtyrë e bekuar toke
Që lindi e rriti një si ti
Urtak fjalësh por pre kurthesh
Gjithnjë i fituar qetë-qetë
Kambanë kushtrimi qytetit tim
O i dashuri im i bukur i heshtur
Mbaje vath në vesh përherë kujtimin
Kur me heshtjen u shoqëruam
Andej nga rritej gjeni yt i bukur
Fletët e lules çelin ndryshe
Përhapin aromë mirësie
Edhe pse mban peshë mbi supe
Ta njoh trokun sa më larg syve
Hijeve ua more nënqeshjen
Për një kod të ri jete
Ti fryma im e bukur e heshtur
Plotëni dashurie
Minutë
Qesha symbyllur me letrën e sapoardhur
Ti më shkruaje e unë
Unë me kalimtarët ndaja lumturinë
Ndaloja minutë pas minute
Shikimit të tabelave
Udhëve emër për emër
Sillesha andej nga sillen planetet e tua
Unë veç një satelite e heshur
Me vullkanin e një planeti të harruar
Po letra më ndërmend
Kanibale mendja e keqe
Një minutë e ndërron historia
Me pellazgë ilirë arbër
Dhe unë diku
Me Ty Leka im i Madh
Se solle dhe një fitore
Me moshën tonë të njomë
A thua ndalet edhe treni
Hutuar nga itineraret
Apo lodhur nga koha
Vetëm një minutë
Ti Emblemë që flijon dashurinë time
Tashmë në një tjetër përmasë
Fije-fije me heshtjen tonë
Të shprishur në këtë minutë
Me një letër sa vetë përjetësia
Jeta po qenka kujtesë
Sinapsa ime
