1.
Si je Gabriele?
E di që nuk mundesh të bësh zë
as që të vish
Ti je larg
në kohët e thella harrimi.
Vallë ç’bën me gjithë atë vetmi,
sikur ke ardhur në jetë
pa fije rrahje zemre…
Vërtet dua të di si je Gabriele!
E di që nuk mundesh të bësh zë
Por, ç’kujton më shpesh prej meje?
Me siguri trishtimet e syve të mi,
që binin si gjethe sa herë afroheshe ti.
Gabriele,
a m’i shquan ende flokët
në avujt e frymës dimrit?!
2.
Gabriele,
të mëdhenjë qenkan atdhetë
nuk bashkohen tokat në hartë më
dhe as piqemi dot kufijve.
Ne do mbesim drejtëza
që kurrë s’u prenë në asnjë qytet!
3.
Gabriele,
unë s’kam ditur të të dua me zë asnjëherë
gërmash po, të kam dashur
të kam dashur fort
sa kombi alfabetin
duhet të dish,
ka letra për ty prej motesh
i gjeta sot në kutinë e drurit
nëna i kishte fshehur
kur unë nuk isha më e vetes
dëgjomë,
s’di në cilin atdhe frymon jetshëm
as sa fije shpirti të ka ngrënë koha deri tani
por duart që shpesh lëndoje
a t’i puth ende kush?
4.
Gabriele,
a din me ba andrra
nga ato t’jetshmet
qi t’japin frymë
kur fati t’ka lidh duart rreth grykës?
gërmëzom’
pas letrave t’dërgueme
nëse din
kam me prit
deri n’thinje!
