More
    KreuLetërsiBibliotekë"BMX", tregim nga Shqiptar Oseku

    “BMX”, tregim nga Shqiptar Oseku

    Xhungla e bicikletave brenda shitores ishte e dendur dhe e vështirë, për të mos thënë e pamundur, ta depërtoje. E megjithatë, një klient po bërrylej kryeneçësisht nëpër hapësirat e ngushta drejt një caku të paqartë, një si Indiana Jones i konsumerizmit, me celular në dorë në vend të maçetës. 

    E josh sigurisht ndonjë bicikletë aty në murin përballë, mendoi shitësi. Në faqen gjigande të murit përballë ishin mbërthyer si në ekspozitë arti, nga tavani e gjer poshtë në dysheme, dhjetë modele bicikletash. 

    -A mund t’ju ndihmoj?- pyeti shitësi, duke iu qasur klientit në mënyrë diskrete, për të mos e stresuar. Në ato hapësira të ngushta s’kërkohej shumë që të bëhej nami i zi. Dy ditë më parë, një tjetër klient i pashkathët kish rrëzuar si domino, dymbëdhjetë bicikleta.  

    -Ah, po,- u përgjigj klienti e u ndal në vend, dukshëm i lehtësuar.-Atë bicikletën e zezë përballë, ju lutem.

    Shitësi, i lehtësuar edhe ai, shkrepi buzëshjen e vet më profesionale e iu afrua, gracioz si balerin, faqes së murit me ekspozitë të bicikletave. 

    -Këtë këtu?

    -Jo, atë pak më lart, model BMX.

    -Aha, doni një bicikletë terreni, – tha shitësi, pa cenuar për asnjë wast buzëqeshjen profesionale. -Një që duron ca presion e sforco, apo jo?

    -Dua një BMX, -tha shkurt klienti. 

    Shitësit i erdhi të psherëtijë, por e përmbajti veten. Ja dhe një viktimë reklamash, mendoi. Ai ishte vetë entuziast i flaktë i biciklizmit, e s’para i pëlqente që industria mashtronte klientët me reklama koti.

    -Kuptoj, – tha shitësi me mirësjellje, -BMX kanë reputacion të mirë dhe u bëjnë reklamë të fortë modeleve të veta. Por a mund t’jua rekomandoj pak këtë modelin këtu? Me fije karboni. Më i lehtë por më i fortë se BMX, susta efikase, sistem frenimi si fjalë e fundit e teknikës…

    -Dua të jetë BMX, – tha klienti.

    -Ashtu vërtet, BMX është super. Veçse ky modeli këtu është edhe më i lirë se BMX, këtë po mendoja. Se mos thoni se jua shes për para. Jam një si fantast i biciklimit dhe vetë, i njoh këto modele.

    Shitësi intensifikoi buzëqeshjen profesionale, është me rëndësi që klientët të mos ndihen të fyer nga injoranca e vet.

    -BMX, ju lutem.

    Shitësi e shikoi klientin me një vëmendje të shtuar, pa e cenuar për asnjë çast buzëqeshjen e vet plastike. Figura që kish ngecur ngathtësisht në vegjetacion të bicikletave ishte një mesoburrë i gjatë, me flokë të thinjur në tamtha, e sy blu prapa syzesh. Qëndrim i drejtë, e nënqeshje e lehtë e njeriut që s’është mësuar t’ia prishin. 

    Nganjëherë njeriu duhet të çojë duart e të dorëzohet, mendoi shitësi. 

    -Ndoshta e keni për dikë tjetër që kërkon pikërisht BMX, – tha ai, ndërsa u kthye të zbriste nga muri bicikletën e kërkuar. -Ndonjë nip a mbesë që ka ditëlindjen.

    -Në fakt po, – tha klienti; shitësi ndiu një triumf të vocërr përbrenda. Nuk gaboj lehtë unë, mendoi ai për vete.

    -E kam për një nipin tim,- tha klienti. -Por ai s’më ka kërkuar BMX. Po ia blej për hir të babait të tij, vëllait tim.

    Shitësi ngriti vetullat lehtë, në shenjë diskrete habie. Çdo njeri është një rrëfim i pashkruar.

    -Po i bleni BMX nipit për hir të të atit? 

    -Rrëfim i ngatërruar, – tha klienti, që kish nisur të tërhiqet me kujdes nga drizat e metalit dhe gomave.

    -Unë kam kohë, -tha shitësi,- dhe bicikleta merr ca kohë sa të paketohet. Sepse ju e doni në pako dhuratash, apo jo?

    Bicikleta u tret në punishten prapa banakut. Atje duar të shkathta do ta fusnin në pako dhuratash me fjongo shumëngjyrëshe. Klienti, që mezi kish dalë sërish në rrafsh, u afrua të paguante me kartë.

    -Unë e tim vëlla ishim jetimë të vegjël kur erdhëm në këtë vend, – tha ai duke i zgjatur kartën e vet shitësit, dhe këtij iu duk sikur arriti ta pikasë një si theks të lehtë në të folmen e klientit. 

    -Atëbotë unë isha trembëdhjetë vjeç dhe ai shtatë. 

    Shitësi nisi të piketonte ekranin e arkës, pa ia shqitur sytë klientit. Këto rrëfimet e vocrra të klientëve. Këto ta ndreqin ditën.

    -Ishim fikall vetëm, im vëlla e unë, por ai nuk donte të ikte. T’i lërë shokët e shkollës, varrin e mamasë. Kur je jetim, këto të bëhen të rëndësishme.

    -E po, – tha shitësi. -Janë të rëndësishme për të gjithë.

    -Më shumë për jetimët, – tha klienti. -Por unë e dija se s’do të mbijetonim dot po të rrinim atje. Ne jemi me origjinë nga Kosova, e dini, në Ballkan. Një si valë lufte po ndihej në ajër, e në luftëra të vegjëlit e pësojnë së pari.

    Shitësi mbaroi punën me kartë dhe ia ktheu atë klientit.

    -Për fat të mirë, unë arrita disi ta bind vëllain të ikim. Duke i premtuar diçka që ai e ëndërronte, një bicikletë BMX. Ish i fantaksur pas tyre. 

    E dija, mendoi shitësi. E dija që këtu kish një rrëfim.

    -Kështu që unë i premtova tim vëllai se do t’i bleja një BMX. Po të arratisej me mua, po të iknim në Perëndim. Do t’ia bleja një BMX.

    Ja pra, tha me vete shitësi, u zbulua sekreti. Nuk shesim produkte këtu, shesim histori.

    -Por unë s’arrita t’i blej atë BMX të nëmur tim vëllai, -tha klienti. Me sytë ngulitur larg, ai sikur po fliste me vete.

    -Të ndërtosh jetë të re një një vend të dytë s’është lehtë. Aq më fort kur vjen si fëmijë i pashoqëruar. Zyra sociale të sorollasin nëpër strehimore, ente, familje kurative, ju e dini si funksionon. Ne na ndanë për ca vjet. Kur i mbusha 18 kërkova me avokat kujdesin ligjor për të, por ai kish ndryshuar. S’fliste shqip më. Nuk donte të fliste për mamanë. 

    Klienti u kthye dhe ia nguli sytë shitësit.

    -Ai vdiq katër vjet më vonë, nga një mbidozë. Dhe ju ishit punëtori social që na ndatë, zotëri. Sa punonit në shërbimet sociale.

    Shitësit iu tha pështyma në gojë.

    -Mos keni frikë, – zotëri. Ju njoha në rrugë një ditë dhe ju ndoqa gjera këtu, por jo për sherr. Erdha për të blerë një bicikletë nga ju. Një bicikletë BMX.

    -Më vjen keq, – tha shitësi, duke marrë frymë me vështirësi. -Puna sociale është e vështirë. Prandaj shes bicikleta sot.

    -Kuptoj, – tha klienti. -Jeta vazhdon. Im vëlla la një djalë, që e rris unë. Ai mbush shtatë vjeç sot. Aq sa ishte im vëlla, kur i premtova një BMX. .

    -Më vjen shumë keq, – tha shitësi. 

    -S’ka gjë, – tha klienti. -Për këtë erdha te ju. Që t’ju them se jua fal. Ju sigurisht as na mbani mend, mua e vëllain tim. Por për mua është me rëndësi që t’jua fal, zotëri. Që të ju them se jua fal. 

    Një punëtor u derdh gjithë rrëmujë nga punishtja me një pako të madhe, mbështjellë me fjongo shumëngjyrëshe.

    -Ja bicikleta juaj, e gëzofshit!

    -Ju falem nderit, – tha klienti, duke marrë pakon e madhe. -Shumë bukur! Ju lumshin duart!

    Punëtori pa klientin me krenari, pastaj shitësin, prapë klientin. Pastaj u kthye pa fjalë në punishten mbas banakut.

    -Dëgjoni, – tha shitësi me një zë të mekur,- ju keni të drejtë. Mua s’më kujtoheni. Ato vite, ju e dini, erdhën mijëra si ju dhe vëllai juaj. Por më vjen keq për traumën tuaj. Kërkoj ndjesë.

    Një moment i heshtjes ra në shitore të bicikletave.

    -Ju qoftë falur zotëri, -tha klienti. –Juve ju bën nder që kërkoni ndjesë. Por fatkeqësia ime e tim vëllai nisi shumë para jush. Ata që e nisën enden sot lirshëm nëpër Serbi, s’janë kujtuar kurrë për ndjesë. Dhe njeriu s’bën të ngelë peng i historisë, apo jo? 

    Klienti u bë sikur po e maste me duar peshën e bicikletës. Fjongoja e kuqe në paketë dukej si njollë gjaku.

    -Falja është punë e madhe, – zotëri. Më duhet më fort mua që fal, se tjetrit që ka bërë faj. Se tjetri e ka luksin të harrojë, nëse do. Por unë… unë do të fal, nëse dua të çlirohem. Nëse dua t’i prij mbarë djalit të vëllait tim.

    Shitësi heshti. E çfarë mund të thotë njeriu në situata si këto?

    Klienti hodhi sytë nga rruga përjashta. Jeta, e cila sikur kish ngrirë për ca kohë, po ulërinte prapë me të madhe atje jashtë. Thirrje. Bori. Gërvishje të frenave. Qyteti po luante dramën e vet të madhe, pa u lodhur për pështjellimet e milingonave të vocrra.

    -Tashti mund të bëjmë tutje edhe ne, – tha klienti.

    -Ashtu uroj!

    -Një fillim i ri, për mua dhe nipin tim. Kjo është ajo që na duhet. Një BMX fringo i ri.

    Klienti uroi ditë të mbarë, e doli nga shitorja. Shitësi e ndoqi për ca kohë largimin e tij, teksa ky po ngarkonte pakon e madhe në një veturë përjashta. Pastaj vetura hyri në rrjedhën e trafikut, e u bë gradualisht një si pikë e vogël në largësi. Dikur u zhduk krejt midis pikash tjera që gëlonin në pasditen me diell. 

    Shitësi hodhi sytë drejt vendit në mur ku dikur kish ndenjur varur bicikleta BMX. Ajo zbrastësirë aty sikur i përmendi diçka, diçka të skajuar por me rëndësi, por ai s’po arrinte dot të kujtohet se çka.

    SHKRUAJ NJË PËRGJIGJE

    Ju lutem lini komentin tuaj!
    Ju lutemi shënoni emrin tuaj këtu

    Artikujt më të fundit

    KATEGORITË