More
    KreuLetërsiBibliotekë"Cepat e dhimbjes", poezi nga Shkëlzen Halimi

    “Cepat e dhimbjes”, poezi nga Shkëlzen Halimi

    DËSHPËRIMI

    Mos e gërryej
    shtratin e mashtrimit
    në zemrën time
    se pastaj nëpër të
    do të rrjedhë
    dëshpërimi…


    PORTA E DHIMBJES

    I kam ndezur
    qirinjtë e zemrës
    për ta ndriçuar rrugën
    deri te porta e dhimbjes
    ku zbarkojnë anijet
    e mbushura me mall…


    LUMI

    Në anën tjetër të bregut të thatë
    do të dal për midis shtratit të lumit
    që dikur shuante etjen
    me lotët e vashave
    tek lanin këmishët e përgjakura
    në betejat me bajlozët e zi…


    ORA

    …Mbrapa mbeti
    pikëllimi i zogut
    duke dënesur
    për orën që ndaloi kohën
    në mes të natës…


    PULLA

    Nënë ma qep
    pullën e këmishës
    që ta mbërthej dimrin
    në gjoksin tim…


    LULJA

    Me rrënjë lëshuar
    thellësive të dhimbjes
    lulja e mallit
    s’vyshket kurrë…


    SHËTITJE

    Do të zhytesh në det
    për ta kapur
    peshkun e artë
    dhe për të ta plotësuar
    vetëm një dëshirë
    që hënë gjithnjë
    të jetë e plotë
    kur netëve pa gjumë
    hija të shëtisë
    bashkë me vetminë…


    HAPËSIRË BOSHE

    Ora ngatërron kohën
    stinët mbeten pa emra
    mosha humbet nëpër vite
    jeta lëviz në hapësirën boshe
    dhe ti e dashur akoma më pyet
    kur do të përfundojnë dhimbjet
    kur do të përfundojë vetmia…


    CEPAT E DHIMBJES

    Hape syrin
    dhe ma ndriço shpellën e vetmisë
    do t’më shohësh duke u mbajtur
    për cepat e dhimbjes
    dhe me lotët që ujisin
    lulet e ëndrrave
    të netëve pa gjumë…


    KËNGË

    Pikturoje vetminë
    me ngjyrat e errësirës
    dhe zgjoje pikëllimin
    me këngën e heshtjes…


    TROKITJE

    Tri herë trokiti dhembja
    në derën e mbyllur të shpirtit
    është gdhendësi i pikëllimit
    më tha vetmia
    ai që përgjak lulet
    ditën e parë të pranverës…


    TROKU

    Nata nuk zhduket nga dritarja e vogël
    as vaji i qyqes që paralajmëron
    stinën e vonshme
    dhe trokun e kalit të zi
    që trishtueshëm hingëllon
    në legjendën e harruar
    për Doruntinën dhe Kostandinin…


    ËNDRRAT E NGRIRA

    Duke dalë nga vetmia
    ndeza qirinjtë e zemrës
    sa për ta ndriçuar shtratin
    dhe për t’i ngrohur
    ëndrrat e ngrira…

    SHKRUAJ NJË PËRGJIGJE

    Ju lutem lini komentin tuaj!
    Ju lutemi shënoni emrin tuaj këtu

    Artikujt më të fundit

    KATEGORITË