Përktheu nga anglishtja Gëzim Basha
Jerusalemi
Mbi një çati në Qytetin e Vjetër, teren
rrobat e lara, në diellin e pasdites së vonë
Çarçafi i një gruaje armike me mua,
Peshqiri i një burri, armiku im.
Me të ai fshin vetullat e djersitura.
Në qiellin e Qytetit të Vjetër,
Një balonë
Në skajin tjetër të fillit
Një fëmijë
Por unë s’mund ta shoh
Për shkak të murit.
Ne kemi ngritur shumë flamuj,
Ata kanë ngritur shumë flamuj
Të na bëjnë të mendojmë se janë të lumtur,
T’i bëjmë të mendojnë se jemi të lumtur.
Një bari arab kërkon dhinë e humbur në mal të Sionit
Një bari arab kërkon dhinë e humbur në mal të Sionit
Në malin përballlë unë kërkoj tim bir…
Një bari arab, një prind Hebre
të dy në një humbje të përkohshme.
Zërat na ndeshen tek Lerë e Sulltanit
në fushën midis. Asnjëri nuk do
fëmija a dhia të ngecin në rrotat
E Had Gadya-s, të tmerrshmes makinë.
Më pas i gjetëm të dy midis shkureve
zërat tanë u rikthyen, rihynë brenda nesh, duke qeshur e qarë.
Kërkimi për dhinë a birin e humbur
Ka qenë shpeshherë fillimi
I një feje të re ndër këto brigje.
Një të konvertuari
Një bir Abrahami mëson Hebraisht
Çifut do të bëhet dhe nuk i pret koha,
A e di, o i gjorë, ç’po i bën vetes?
Ç’është ky nxitim? Tek e fundit, njeriu,
Nuk ështe një pemë fiku; gjithçka menjëherë, gjethe
dhe fruta brenda një dite. (Edhe nëse fiku
do të qe fik çifut.)
S’paske frikë nga dhimbja e bërjes synet?
S’e vritke mendjen, se ata do të presin e presin
gjersa prej teje të mos mbetet gjë tjetër
veçse nje sëmbimi i ëmbël çifut.
E di; ti do të bëhesh sërish foshnjë ferishte,
Mbështjellë me guverta e me dantella, ne duar
Grash, nënash e gjyshesh me gjinj të bëshëm, me mitrat
e tyre. Ti do aromë parfumi në flegra, për verë
Ti përplas buzët e vogla.
Tani ti je në spital. Shplodhu, mer veten.
gratëposhtë dritares po presin lëkurën
Ti i përket asaj që ta kapë—asaj asaj, asaj.
Sioni i bukur
fragment
Mbrëmje për mbrëmje Zoti i mbledh
mallrat llamburites nga vitrinë e shitores;
lajlelule karrocash, citate të gdhendura, gogla të shtrenjta,
kryqe dhe zilka vezulluese,
I fut brenda hambarësh të errët
Ul grilat e thotë; “ Shkoi dhe një ditë,
e prapë asnjë profet nuk doli t’i bleje.”
Brenda në mollë
Ti vjen të më shohësh brenda në mollë
Prej aty, të dy dëgjojmë se si thika
I sillet përqark, e qëron kujdesshëm,
Pa ia këputur lëkurën.
Ti më flet dhe unë ta besoj zërin
Ngaqë ndiej nëpër të bërthama dhimbjesh
Ashtu si në mjaltin pa hile,
Gjej kokla dylli nga hojet.
Unë i prek buzët e tua me gishtat e mi,
A s’të ngjan ky një gjest profetik!
E kuqja e buzëve të tua është aq e fortë,
Sa ngjyra e shkrumbit në një fushë të djegur.
Ti vjen të më shohësh brenda në mollë
Me mua rri brenda në mollë
Derisa thika ta kryejë punën.
Të thuash ndryshim është si të thuash dashuri
U bë kohë e gjatë bashkë s’jemi parë
S’kam marë unë prej teje as dy gisht kartë
Një letër zyre të qe, por dhe zyrat
Emrin ma harruan, harruan se jam gjallë.
Arma e përtëritjes ende këndellet
Mes këmbëve të mia… shkoj gjatë, s’mban më
pa ndier ëmbëlsinë e letrës sate, sytë e mi mbi të.
Ne s’ndenjëm sa duhej t’i ngrinim vetes
Një monument për dashurinë.
Tani koha ia zë vendin kohës
trishtimi i nd’rron njerëzit si të qenë tesha
Fytyra jote serioze ta ndan jetën në riska
çdo riskë fsheh një tjetër burrë brenda.
Dikur ne folëm bashkë për ndryshimet
Të thuash ndryshim është si të thuash Dashuri.
E nisa një qen pas dashurisë
Pasi ti më le
E lash një qen t’i merte ere
Gjoksit dhe barkut tim. Me flegrat mbushur
e nisa tek ty.
Shpesoj t’ju gjejë dhe t’ia shqyejë
testikujt dashnorit tënd,
penisin t’ia kepusë, apo së paku
të më sjellë një nga getat e tua në dhëmbë.
Gjynah se ne qemë një shpikje e bukur
Ata i ndanë
Kofshët e tua nga ijet e mia.
Me aq sa di, unë mund të them, dukeshin
mjekë. Të gjithë ata.
Ata na prenë
nga njëri-tjetri. Me aq sa di, unë mund të them,
qenë inxhinierë.
Gjynah se ne ishim një shpikje e bukur: aeroplan
i sajuar nga nje burrë dhe nje grua,
me krahë e gjithcka;
Ne madje e lamë
dheun për pak.
Ne madje fluturuam.
Një refugjate çeke në Londër
Me një fund shumë të shkurtër kadife të zezë,
Refugjate politike (ka të atin në burg),
Seksi i saj i fuqishëm si syri i vetëm
I heroit të luftës.
Ajo ecën vrulltas me këmbët e bardha
Nën qiellin gri. “Çdokush në kohën e tij
Bën të vetë n, ne (nga shkretëtirat
Guvat dhe vrimat,)
bëjmë ato ç’ka kemi për të bërë.”
Ajo sillet si metodë per gjuhë te huaja:
Në mengjez ajo ngrihet. Ajo lahet. (Ajo
S’mendon per mua.) Ajo vishet.
Ajo kthehet në mbremje. Ajo lexon.
(Ajo kurre s’do të mendoje per mua.) Ajo fle.
“Në fund te pranveres, kur ajri zbutet,
Befas zbuloj se s’paskam mbrojtje!”
Këngë dashurie
Rënduar e lodhur, një grua ne ballkon:
“Ri me mua’–thote–Rruget vdesin si njerzit:
Pa u ndjerë a befas, keputen.
Ri me mua. Une dua të jem Ti.
Në këtë vend që digjet
Fjalëve u duhet te jenë edhe hije.
Dikur një dashuri
Dikur një dashuri ma ndau jetën dyshas.
njëra pjesë ende përdridhet, përpëlitet
diku, si nje gjarpër i ndarë dy copash.
Rendja e viteve më shtroi, më vuri
Balsam në zemër, mi shplodhi syte.
Tani unë i ngjaj atij qe ri
Në Shkretetirën Judaike, me sytë nga shenja:
“Nivel i detit”
Detin s’mund ta shohë, por prapë e ndërmend.
Ngado që të kthehem, ta shikoj fytyrën
unë jam në “Nivelin e fytyrës tënde.”
Këngë për një grua
1.
Trupi yt i bardhe si rëra
E patrazuar nga lodra femijesh.
Syte e tu të hijshëm, të trishtë
Si lulet shumëngjyrshe në librat e shkolles.
Krelat e folkeve te tua çohen
Si tymi nga zjarri’ i Kainit.
Mua më duhet ta vras tim vella,
Tim vellai i duhet te më vrasë mua.
2.
Gjithë natën këpucët e tua boshe
Klithnin bri shtratit tend.
Dora e djathtë të tundej në ëndërr,
Flokët lëçitnin të folmen e natës
Në rradhoret e grisur të erës.
Perdet leviznin,
Si ambasadorë fuqish të mëdha.
3.
Nese ti e hap pallton e shkopsitur
Dashuria ime duhet te bymehet.
Nëse vë bereten e bardhë, rrumbullake
Gjaku im duhet të perndizet.
Kudo ku ti ben dashuri
Mobiljet duhen lëvizur nga dhoma,
Pemet, malet, detet—gjithçka
Duhet të ikë nga kjo bot’ e (a)ngushtë.
4.
Kur ti buzëqesh
Ideve serioze u meren mendtë
Tërë naten malet heshtin bri teje
Në ag, edhe kumi ndjek ty për tek deti.
Kur ti bën gjëra të mira per mua
Industria e Rëndë e ka ditë pushimi.
Gjashtë këngë për Tamarën
1.
Shiu flet qetas;
Tani ti mund te flesh.
Bri shtratit tim—rrahin flatrat e gazetës.
Nuk ka engjej te tjere.
Do te ngrihem heret, ryshfet do ti jap dites,
Te sillet mirë me ne.
2.
Ti ke te qeshuren e rrushit;
Shumë të qeshura, si sumbulla jeshile.
Mbi kurmin tend zhapinjtë,
Kendellen ne diell.
Lulet mbijnë në fusha, bari në mollzat e mia.
Gjithçka është e mundur.
3.
Perhere ti shtrihesh
Në syte e mi.
Çdo dite te jetes sone se bashku
Kohelethi i Davidit shuan nje rresht prej librit.
Ne—prova shpëtimtare në gjyqin e tmerrshëm,
Ne do ti shfajesojme te gjithe.
4.
Si shija e gjakut në buzë,
Pranvera per ne—e befte.
Bota rri zgjuar sonte,
Syhapur, shtrire në shpinë.
Hëna puthitet me mollzat e tua,
Ginjtë e tu me zgavrën e gjoksit tim.
5.
Zemra jote luan tërheqje gjaku
Brenda venave të tua.
Sytë e tu jane ende si shtreter te ngrohte—
Koha ka fjetur në ta.
Kofshet e tua dy dite te embla, te shkuara,
Sa herë vij tek ti.
Gjithë të njëqind e pesedhjetë psallmet
Jehojnë njëherësh.
6.
Sytë e mi duan te derdhen tek njeri tjetri
Si dy liqene fqinje.
Ti rrefejne njeri tjetrit
Gjithë ç’kanë parë.
Gjaku im ka shumë të afërt
Kurrë s’na vijnë për vizitë,
Por kur ata vdesin
Gjaku im trashegon
