*
Zogjtë e mallit
E braktisën
Folenë,
Flatrat e ajrit
Mbetën
Nëpër pemë…
NGAHERË…
I fshiva të gjitha
Poezitë
Që shkruajta
Për ty,
I fshiva…
Nuk lashë asnjë.
I fshiva,
Por çdo varg
Më mbeti në sy
Dhe ngaherë
Te çdo send,
Të shoh vetëm ty…
*
Mbrëmjeve
Ajo sodit yjet
Dhe përhumbet
Në ëndërrim,
Aty dergjet
Shpirti im…
NJË KARTOLINË PËR TY
Erdh’ Viti i Ri nëpër vitrina,
Tirana është stolisur gjithandej,
Në dyqane s’ka më kartolina,
Por unë për ty një do ta gjej.
Dhe do ta nis me pëllumbat e erës,
(Patjetër te ti ajo do të vijë),
Siç vijnë te unë rrahjet e zemrës,
Do të vijë te ti kjo kartolinë…
Ti do zgjohesh nga ëndërr e fjetur
Dhe do dalësh në udhë me nxitim,
Do shkosh vetmuar te parku i gjelbër
Të kërkosh atje portretin tim…
Por unë s’do të jem te stoli i vjetër,
As silueta ime nuk do të jetë aty,
Do të gjesh atje veç mallin e tretur
Dhe pemët që lotojnë për ne të dy.
*
Ta pijmë me fund këtë gotë,
Ta pijmë trishtimin që bren.
E bukur jeta, pa lotë,
Mes kohës që ik, më s’vjen…
PUHIZË E DLIRË
Je përhumbur
Mbi shkresa…
Thua se
Kohë nuk ke
As të marrësh frymë.
Je përqëndruar
Mbi libra
Dhe nuk arrin të shohësh
As mëngjesin kur lind…
Nuk ke kohë, thua,
As për një përqafim,
Ndonëse i ndjen
Rrahjet e zemrës,
Fëshfërimën e erës
Dhe puhizën e dlirë
Në zgjim…
*
Ti je në udhëtim tani…
Dhe ndjej se hapat e tu
Trokasin njëlloj me
Rrahjet e zemrës sime.
PARADOKS…
I dhunuari
Rrufit kafenë e mëngjesit
Në lokalin buzë Lanës
Përhumbur në dëshpërim!
Barbarët që e dhunuan
Kanë hequr maskat
Dhe festojnë
Përballë tij me “Xhin”…
KLITHMË PULËBARDHASH
Ende e ndjej tik-takun
E rrahjeve të zemrës,
Hapat që nuk mbërritën
Asnjëherë tek unë!
Ndjej perëndimin e diellit
Si shuhet dita në Jug
Dhe këmbët vetvetiu
Më nisen për rrugë…
Një dallgë deti gjëmon
Dhimbshëm tek unë.
Klithmat e pulbardhve
Më lënë pa gjumë…
*
U fsheh
Pas reve
Dielli,
Qielli u nxi…
As në qiell,
As në tokë
Nuk ka
Dritësi.
RE E KUQËRREMTË
Një re e kuqërremtë
Përndrit ballin tënd;
Rrotullohet në ajër
E largohet dhimbshëm
Drejt qiellit tim…
Një re e kuqërremtë
Prej kohësh
Luan lojën mistike
Dhe qesh me fatin tonë
Të ndarë më dysh…
*
Të pa dielli dhe u zbeh
Nga shkëlqimi që verbon.
Nga ç’qiell meteori re
Muzgun tim po ndriçon?!
NË PARK
Stolat rënkojnë nga pesha e viteve,
Verdhojnë gjethet e rëna të vjeshtës,
Gjurmët që lamë aty, tash kërkojnë
Ditët e blerta të harresës…
Një bli më tej hesht i vrazhdë,
As zogjtë nuk shkojnë më atje,
Era psherëtin qiellit të acartë
Me dhembje ngarkuar nëpër re.
Ti tash harruar je nëpër vite,
Nuk shkel më në park si atëherë,
Në mendje tjerr të tjera kujtime,
E shkuara s’ka më asnjë vlerë…
Vetmuar në parkun e heshtur,
Qëndroj në stol me nostalgji,
Veç gjethet e rëna në pellgjet
E vjeshtës, më bëjnë shoqëri…
*
Malli për ty
Shkriu dëborën,
Pritja po më rrudh.
Një tufë manushaqe
Syçkat nxorrën,
E unë nxitova t’i puth…
DITA IME…
Kjo është dita ime…
Më lini ta jetoj
Ashtu siç e ndjej,
Ashtu siç më pëlqen…
Më lini në lirinë time,
Në lirinë që me mua
Dëfren.
Kjo është dita ime…
Një ditë e zjarrtë
Në dimrin e acartë,
Më lini ta jetoj
Siç dua vetë,
Pa sundues
Dhe pa heronj…
S’MUND TË HESHT
Edhe mund të mos flisja,
Të heshtja si pemët
Nën brymë
Pas rënies së gjetheve.
Edhe mund,
Por nuk mund të hesht
Kur të gjitha rrugët
M’i kanë zënë…
Furtuna në gotë
S’mund t’i shpërthejë
Mendimet,
Ndjenjat,
Ëndrrat;
As vuajtjet…
Era e marrë fryn
Brenda meje
Ditë e natë
Nga të çarat
E një mali të lartë…
