Cikël poetik nga Aleksandër Bardhi

fushatë zgjedhore

ka lindur një tigër i ri.

hëna ecën
dy pëllëmbë përmbi tokë.

---

balta

gjithë baltën e myzeqesë e mora
nëpër duar
të gjeja atë gjurmën e dikurshme
të këmbës time të zbathur,

por më kot, sa kot

gjeta, vetëm kryqin e vogël të
këmbës së një zogu.

tani më duhet ta marr këtë baltë
ti jap jap përmasat e mia, të rikrijoj
vetveten
dhe prapë të bëjë rrugë
dhe prapë të le gjurmë…..

…..tutje, larg, një perëndim i vogël
si zog Ardenice,
loz me ngjyrat e veta
dhe vdes përmbi lumë.

---

guri

është një gur
me përmasat e një ëndërre

gur
prej gjaku dhe zemre

lahet nëpër lot
lëmyshket nga malli
ndricohet nga një brengë.

dhe ti më thua
se është
vetëm i yti.

---

njërëzit e mi

njërëzit e mi nuk morën pjesë në
luftë
por me shpirt e zemër
luftës i dhanë bukë.

skanë plagë, dekorata,
as plumba të vdekur në trup,

njërëzit e mi për luftën dhanë
bukë.

dhe buka, si buka, sdo lavdi, as
emër
vec një kryq në heshtje
dhe një dorë në zemër.

---

faslli haliti

ku kujton se je
fëmijë me kobure
që rrëzove shtambën
nga koka e një cupe.

vetëtin në Hyzgjokaj
bubullin në Lushnje.

ku kujton se je
o i vogli, i miri
dorëzoje koburen
o faslli haliti!…

….krisin shtamba shirash
si shandanë prilli.

---

kasollja e vogël me lule dimri

sa ngrohtë rridhte jeta
sa ngrohtë,
n’atë kasolle të vogël
rrethuar me lule dimri.!

gjersa ti ike një ditë,
ike, e braktise.

se zogjtë e dëborës
që rrisnim së bashku
nuk këndonin më për ty.

pastaj ikën dhe zogjtë.
mbeta vetëm unë, lulet e dimrit

dhe kasollja që kërrusej
nga hija e një korbi!…

---

askush

askush se vuri re
atë gjestin e pavëmëndhshëm
tek largonte nga fytyra
merimangën e dritës.

askush si pa
rrathët e të zezes
tek thurej si lojë
kurora e djallit.

---

mort

kam hapur dyert e mortit
për të vërtetën time,

por askush s’më vjen

njërëzit janë lidhur
me gënjeshtrat e veta.

---

natë

kam humbur monedhën e fatit.

natë, të lutem
ndize pak yllin e sabahut.

---

pa titull

e shkuara shkoi
dhe e ngjara ngjau,
unë zbrita te kjo tokë
nga brirët e një kau;

sa gjatë, e pafund
sa e lodhshme rruga,
nga buka te kripa
nga kripa te buka!…

---

lutje

vetëtima e zezë
ulur në gjunjë
bëri kryqin tre herë
përballë shegës me lule,

dhe u fik,

qielli u mbush
me thëllëza shirash…

---

një burrë i lavdishëm

unë banoj në një shkallë
me një burrë të lavdishëm
thonë se lagjja jonë
emrin e tij do të ketë,
trimëritë, bëmat,
ende njërëzve nëpër festa
ja u japin si hallvë,
ja u shpërndajnë si meshë.

unë banoj në një shkallë
me një burrë të lavdishëm
që është si gjithë të tjerët,
dhe askujt si ngjan;
…në kodrinat e supeve
pakëz të rrëzuara
një yll i vdekur
i veton si nishan.

---

gravure

doli hëna prapa malit
në male shkriu dëbora

cub i maleve të mia
pse të ra thika nga dora?!

cub, o cubi im
me thikën e dritës
ngulur në gjoks!…

---

bulevardi “Jakov Xoxa”

në gjurmët e të papunëve
po celin lulet e kripës së hidhur,

Jakov, vëlla!

---

merimangat e kuqe

më thirri dikush në shullë të dimrit
cohu vëlla, se të sulmon
merimanga,
me atë thumbin e hollë që mpin
nervin e zgjimit
me shënja klinike – vidhimat
e gjata.

vërtet – thashë me vete – herë herë
nuk ndjej
cicërima, zëra, ndonjë tingull lufte…
pastaj mendova se në rrugën time
të gjatë
do kem marr dhe unë
pak helm merimangash të kuqe.

---

hije

në hijen e deleve të zeza
një ujk
bënë gjumin e vapës.

---

ditë vere në lushnje

te porta e qytetit
më foli në vesh
e bukura e pazarit:

sot,
kurorëzohet monark
lejleku i sherif balit!…

---

himn i pakënduar

një here, vec një here u shfaq në
dritaren time
ai shpend i zjarrtë, ai shpirt në
fluturim;
eja, eja – më tha – të këndojmë
himnin e vdekjes
me fytin e një zogu
gjithë qiejt e botës ti pijmë !

dhe shkuan aq vite, aq vite që atëherë
dhe ai himn I pakënduar ende
njomur mi mban sytë
….ishte koha kur zogjtë dimërorë
gjendeshin të vdekur ndanë
udhëve
me ca kokrra breshëri
të kuq në fyt!…

---

një gotë verë

për miqtë që dua
e kthej nga një gotë verë,
po gjithmonë një gotë bosh
e mbaj për ca të tjerë

qesh …dhe më kujtohet
fallxhorja në lagje,
që kupën me plumba
e mbante jashtë në dritare.

po këta të tjerët e mi
natyrisht sjanë lugetër,
janë ca kokërrza rrufesh
që vrasin në të kthjellët.

eh… dhe prapë mbush gotën
për mikun që dua,
hajde – thotë fallxhorja
edhe një shëndet për mua!…

---

dashuri në kopështin e zotit

ku as vdekja s’të gjen

as zoti stë dëbon

atij pylli ne I thoshim kopeshti I zotit
rrethuar me kangjella të padukshme mëkatesh,
pikërisht aty, në lëndinën e errët
dy trupa lakuriq, bënin ca lojra
zjarresh.

ju përvodha nënës, ciganeve
gjithashtu
e tek përgjoja majë gishtash
hileqar e i paturp,
një shkrepëtimë e zeze nga
kurorat e drurëve
si gjarpër i mëndafshtë mu
mbështoll në trup.

në cast mu gjend nëna. vallë
c’shënjë më qe dhënë
mua të voglit, nga shënjtorja e
madhe,
dhe ju shëmba nënës, me lutje e të qara
I prekur, I fyer … nga mallkimi
I ciganeve!..

o zot, sa shumë qeshte nëna me
mua
aq shndrisja e zbukurohesha dhe
unë nga të qarët…

ishte e djelë. binte një shi I butë
gardelinash
si të ishim dasmorë në një dasëm
ciganesh!..

---

Këngë

ti ike si zogu me këngë në gojë
dhe unë të përcolla
me lutje të heshtura.

tani shpesh e më shpesh
jetoj me dilemën:
ja vlen të jetosh për dashuritë
e humbura ?!
përgjigjen ma jep ti që cdo natë
i lutesh zotit
të më lerë, të shkruaj…. këngë të
bukura.!.

---

dritë e zezë

ndamë ditët, ndamë netët
në mes një dritë të zezë vumë,
dielli mbeti andej nga ti
hën’ e zbehtë, këtej nga unë.

ndamë fushat, ndamë kodrat
në mes tyre vumë një lumë
një kështjellë mbeti nga ti
kishë e vjetër këtej nga unë.

në fund pyllin e mëkatit
garanci në kryq e vura,
murg I vjetër këndoi për ty
një murgeshë lutet për mua.

po prapë o prapë në borxh jemi
unë tek ti e ti tek unë…
lumi ngjitet lart nga kisha
dritë e zezë zbret mbi lumë.

---

çarku

unë ngrija çarkun në pyll
tigri e merrte në gojë…

ulet nata. zbret e vona.
ja dhe pak e shkoj në ëndërr.
tigri lahet mbi një yll
luanesha
më fle te këmbët.