As kujtesa, as…
Asgjë pas…
Ngrohtë, ftohtë, squllur,
Fjalët me lule… vetëm çast
Harresa… e ndrojtur,
mrrudhur.
Asgjë pas,… as Kujtesa, as…?!
Vlim
Kokëkrisja kërkon atdheun tim, tëndin
Lavditë e tij ndizen dhe digjen
nga të gjallët, të çmendurit.
Vrullti… kujt i bie hirnosja e re mbi krye
nga përdëllim’ i thellë e më i flashkët?
Kokëkrisja vrapon mpakur… soditje !
Atdheu po mbytet… A ka shpëtimtarë?…
Pa tepri
Me tepri ftillohen shpirtrat,
Me tepri sos vraga vragë
Në çdo letër shkruan
Pritja
herë me syza
herë me çark.
Çdo të shkruaj shpirti sot?
Gjithçka tha e s’po mund?
Me qortime e me Zot
rrojmë këtu
a tjetërkund?
Far loti
Sikur të binin sot
sirenat e portit
jo për alarm
varkat do të kuturisnin
nga cekëtinat e të ftohtit,
Fari e loti ato i mban gjallë.
Si mund të ngjallen cimat
të kërcejnë sot peshqit
ndjerë e të zhgënjyer
teksa mendja vërvit
topitjet e të pazotit,
Kumbona e erës
gjithëkund
përplas
kryet…
Ah, sikur të binin sirenat e portit…
Taksbrengë
Taksa për çerdhet e zogjve nën strehë
për byth-zbatharakët do vilen taksa,
taksa për trastën që rr’mon pleh
nga plehrat krela të k’saj
Shëtitoreje farsash.
Taksa për farsat, gurët e amfiteatrit
shulluar qyshkur pa prerë
për vete asnjë biletë,
taksa për bilbilat që trallisin beharin,
taksa për librat që pa pyet kënd
mardhin nën hundën e squllët
Biblio – Shtet.
Taksën e vetes e paguaj me brengë.
Skulpturë antike
Kjo skulpturë bore tretet
po e lamë pasdore, andaj
me gishtat tanë të ngrohtë
t’i’a ledhatojmë fytyrën prore
gjersa ajo të mbrri n’aeroport.
Për atje është nisur…e mori Era
mbi supet e saj si një përshpirtje –
Kudo le t’ulet kjo skulpturë antike
edhe pranë meje me ftohmën ndritur
veçse jo papritur fletëzave prej helike…
Çeljetë
Çeljetë puqemi edhe më çiltër
prej bishës gllabërohemi
gllabërrojmë gjumjen
gjakftohtë, soditës.
Zgjohemi… mëngjez(s)orë mbi gjumje
të mos gllabërohemi nga vetja
prej shkume…
Valë
Zonjë,
t’ka lezet gjithçka
për bel e për bela…
… valëzoj veç tue t’pa …
Gisht ere
Rrallë, pa faj dëgjohemi midis
mbrëmje tej mbrëmjes
kthjell-errët
Me buzë pëshpërisim rrezet në risk
n’ajri shkruajmë me gishtin e erës.
Ne, prindërit borëtojmë dhe mes vere
kur dita me kthetër na shqyen
buzë-tuturitjen si lajm.
Fëmijtë janë dashuri e të tjerëve
afërlarg nesh… ende pa faj…
Triumfe lajlelule
Vjedhja duart nuk i mban në xhep,
me këmbët biologjike udhëton
shpesh edhe me auto-burg,
shpik çka nuk shpiket, ngahera
gëzon kënaqshëm shëndet,
atdheun vreshtë rrëkëllen
në klubin kuvendar
bashibuzuk.
Vjedhja asnjëherë nuk është e dalë mode
madje g’zon respekt për veshjet, veglat
si maska, kokorja, lajlelule këmisha,
droga e ndershme ardhur këtu
për kurbet, fisheku akcent,
rrahja dhe thika.
Në mes të hajdutëve plot të mençur
neve na vjedhin jo nga xhepat
na vjedhin nga mendja
me farë e më gungë,
toç e të tredhur
gjëndra
biologjikë
të pushtetit
anadollako – bashibuzuk..
Kyç, vraja
Qelia tund çelësa lart poshtë
mbyll e hap zgavra qelish,
burgu jeton çdo moshë
pa moshën vis foshnjë,
burgu mendon veç
hopthi arratish.
Befas brenda meje tundet
një çelës por unë nuk ia
mbath sot me të katra…
shumë burgosur jemi
edhe jashta
hiç flatra
vatra,
Ne në horizontin kyç
vraja të mbrapshta
me thonjtë në fyt.
3 Maj
Shiu e Dielli këmbejnë të qeshura
se qesh edhe shiu qan pak dielli
pa u duk, bluza e shiut ndrit
plot rrezë, flokët pantollat
e diellit kullojnë qull.
Shiu i afrohet diellit aq sa mundet,
dielli i afrohet shiut aq sa desh,
era, mes tyre, mban në dorë
një tufë lulesh, pret dikë
prej tyre, të dy njëher’sh…
Shiu dhe dielli lotrrezë qeshin
lodrojnë mes tyre erën
pastaj të tre gjithçka
e falin për të tjerët.
Solfezh vere
Shpotitje të shpeshta,
mëni të mrrudhura
ballkonet valavisin
larjet e freskëta
ndonjë turpësi
havaje n’ajri
t’gurgullta.
Rruga fjaloset më shpesh
me qeshjet vajzat e veta
nga kodrat përreth
zbresin përdore
solfezhe verore
kopshtet,
vreshtat.
Ja, deti… Golemi prushnaje –
Shpotitje mes veti
këtu ndalohen
urdhërat
mënitë
Fajet
falen.
Çast i vranët
Karriket me spaleta
spaletat me grada
gradat me pritje
pritjet vagull
t’athëta.
Spaletat katër këmbë
katër këmbë pushteti,
Pushteti me paruke
shkelmon
t’vegjëlit.
Mbrëmje artistike. Kupola afsh.
Spaletat vranësojnë pritjet,
Poetët asnjë çast.
Kub dhome
E vranët Fjala jashta, përjashta
vetullat i kërcejnë plasa-plasa.
Xhami këtu luan rrëshekë fantazish
plot sy e gishta, sy gishta stolish.
Nënkresa lule ujitet gazmendesh,
veriga e seksit shkund frutet
mburret trembja, trembet.
E vranët fjala, vetullash plasa,
këtu gënjejmë, gënjehemi jashta.
Prajti bora
S’prajti bora, s’prajtën përpjekjet –
Kosa ende nuk i njeh të korrat,
rruga këqyr një bisht komete.
Mbahet rruga tej kometash
plot përqafje fisnikërisht
dimri kothere eshtrash
l’pin, çukit gishtrinjtë.
Dimri ngopur shqotë e zhguna
është nuk është mendjethati
prajti bora thellë urnash
rruga drithmë lëkurë
gjarpëri…
prajti bora, vorfnia s’prajti…
Vetmi… tingujsh
Qeti shtëpie mbasdite
e shtuna ulur në karrike.
Qashtër sytë, rrezja në gjoks –
Shoh qiellin plot valavitje
romantik, më shumë
se çdo harlisje,
shurdh, bosh.
Plot buzagaz shtëpie
gjithçka mbasdite,
Vetmia e çiltër
ujitet prej
tingujve.
Rimë tjetër
Plot gjemba, plot vetëtima koka…
brenga me rima, rima me gropa.
Veç zogjve nëpër ajer
nga koka me vrima
fluturojnë
gropa,
rima…
Kumbona, e zvargur, bosh –
Gjembi plas tëmthin,
jehona josh…
Fëmijë hëne (naive)
Hënë:
Ne fëmijve na qëllojnë
me plumba të vegjël
Përse na vrasin?
O ëngjëlli im:
Lufta vret
At e Mëmë
sidomos
fëmijtë
pasardhësit…
Hënë,
Mos zbrit’ në Tokë
mund të të vrasin…
