shiu i verës
shiu i verës
dush i ngrohtë
i vrullshëm
të ngjitet mbas trupit
e të rrëmben me vete
dufshëm
shiu i verës të deh
si vera gjakun ta vlon
kur vjen nga dielli
i nxehur ethesh
gjithë duhma
krijon lumenj gjethesh
shiu i verës
vjen i dehshëm
ky kalërues resh
i pa mehshëm
kur shfaqet papritmas
në një skenë teatrore apokalipsi
me armë letale
duke bërë sa hap e mbyll sytë
dete e oqeane me petale
shiu i verës
dush i ngrohtë
i vrullshëm
rrëmben me vete
gjithçka
që do
dufshëm
shiu lag shiun
shiu bjen
mbi shi
shiu lag
shiun
shiu i tashëm
bjen
mbi gjurmët
e shiut
të pakmëparshëm
shiu i pakmëparshëm
fshihet
pas gjumëve
të shiut të tashëm
shiu i tashëm
ia fshin
gjurmët
shiut
të pakmëparshëm
shiu i pakmëparshëm
bëhet
shi i mëparshëm
i shkuar
i tejshkuar
i paskajshëm
shiu i tashëm
bëhet fill shi
i pakmëparshëm
i mëparshëm
prej shiut
të ardhëm
që bjen mbi
shiun e tashëm
dhe lag
shiun
e pakmëparshëm
shiu i ardhëm,
i tashëm,
i pakmëparshëm,
i mëparshëm
i shkuar
i tejshkuar
i paskajshëm
është shi
që bjen mbi shi
është shi
që lag
shiun
sytë e shiut
sytë e shiut
e shohin të gjithë
botën mbarë
pa kufij
nga njëra hemisferë
tek tjetra
sytë e shiut
futen thellë në çdo skutë
aty ku nuk futen dot
sytë e njeriut
në trupin e pyllit
në trupin e zjarrit
në trupin e oqeanit
në trupin e vullkanit
sytë e shiut
janë infiniti
që nuk lënë hollësi
pa parë
për të zbuluar
të panjohurën
në infinit
sytë e shiut
e përpijnë
universin
kur mbizotëron
ngjyra gri e hirit
sytë e shiut
kuriozë e
shigjetues
fiksohen
pas dritareve
atje ku bota fshihet
prej syve të shiut
sytë e shiut
pëlqejnë përgjumjen
pas dritareve
duke kundruar
etshëm
botën njerëzore
atëher’ sytë e shiut
bëhen transparentë
dhe e ëndërrojnë
sikur të mbeteshin të fiksuar
në dritare përgjithmonë
sytë e shiut
janë ngjyra ngjyra
kur sytë e shiut
qendrojnë
në sqepin portokall
të mëllenjave
është pranverë
kur sytë e shiut
kryqëzohen
me sytë e diellit
shfaqet ylberi
kur njerzve u rigon
shi prej syve
e kur nga sytë e shiut
rrjedhin lotë
në këtë çast
njeriu e hedh tutje ombrellën
e sytë e shiut
depërtojnë
përtej rrobave
përtej lakuriqësisë
ateher është
një moment
i rrallë kur
njeriu dhe shiu
shihen
sy për sy
me njëri-tjetrin
sikur të ishin të dy njerëz
apo të dy pika shiu
zani i shiut
zani i shiut asht
me plot variacione
për violinë
e keni nigju zanin e shiut
kur fishkëllon si gjarpni
në gëmushë
tuj lujt kukamçefti me rrfetë ?
po kur
trokon si treni që të sjell
në qytetin e lindjes
zbrazun nga banorët
e i banum veç
prej shiut?
zani shiut
asht i zemrum
kur i qëllon
dritaret me guralecë
pastaj paqtohet
bahet i përgjumshëm
pastaj zbutet
bahet si qingj
s’i nihet zani
atëher’ shiu asht
kopshtari që e mbush vetminë
tuj ledhatu fytyrat e luleve
e gishtat e barit
kur shiut si ndihet zani
asht herë herë i gzumë
kur shiut s’i ndihet zani
dhe me orë kilometrike
rri i veshun me veladonin e
heshtjes
i varun gërmuq
kremastarëve të reve
atëher dijeni
se asht tuj kajt
pa za
mbi varret e atyne
që i kish pas njoftë
dikur
kur shiu qan
me za
pandalshëm
me za shiu
me e ndigju të gjithë
atëher’ asht një çast
kur shiut i vjen me folë
fjalë të njeriut
në të gjitha
gjuhët e botës
për me e tregu
vuajtjen e njerëzve
në ndarjen
e fundme
