More
    KreuLetërsiBibliotekëCikël poetik nga Anton Papleka

    Cikël poetik nga Anton Papleka

    PLACE DE LA CONCORDE

    Place de la Concorde
    Nga ku rrugët nisen
    Si fijet e gjata
    Të mjekrës së një Magu oriental
    Të shpërndarë në kraharorin e qytetit…

    Place de la Concorde, 11.6.2021

    VERË

    Të mërzitur nga të ftohtit dhe vetmia e dimrit
    Drurët sajojnë hijet e tyre
    Si Adami që krijoi nga brinja e tij Evën
    Dhe ata çiftëzohen faqeza të gjithëve
    Tërë ditën e lume
    Nën syrin xheloz të Diellit përshkënditës…

    Bois de Boulogne, 20.6.2021

    VAKSINIM

    Shiringa
    Gjigante
    E Kullës
    Eiffel
    E mbushur
    Me vaksinën
    E dritës
    Së Parisit
    Shpon
    Supin
    E rrumbullakët
    Të qiellit të kaltër
    Për ta imunizuar
    Kundër pandemisë
    Së natës së errët…

    Paris, 4.7.2021

    PEMËT E THARA

    Sipas një balade shqiptare

    Ditën që kishte pritur të dashurin
    Pas një ndarjeje të gjatë
    Ajo kishte dalë herë pas here te pragu i shtëpisë
    E përvëluar nga dëshira

    Përkundër padurimit të saj
    Ajo kishte mundur ta shihte të dashurin
    Vetëm pasi ai kishte kaluar midis pemëve të mbjella
    Në oborr të shtëpisë
    Dhe kishte mbërritur para pragut

    E zemëruar kundër gjethnajave të pemëve
    Që e kishin penguar ta shihte më shpejt të dashurin
    Duke ia rrëmbyer disa minuta
    Kur ajo mund të ishte gëzuar nga mbërritja dhe pamja e tij
    E dashura u kishte lëshuar mallkimin pemëve
    Duke i nëmur që ato të thaheshin menjëherë

    Për çudinë e saj
    Sapo e kishte nxjerrë nga goja fjalën e fundit
    Pemët e gjelbëruara në oborr të shtëpisë
    I kishin humbur menjëherë frutat e gjethet
    Ishin tharë në këmbë si të ishin djegur nga rrufeja

    E dashura që kishte nëmur pemët e gjelbëruara
    Ngaqë e kishin penguar ta shihte më shpejt të dashurin
    Nuk e kishte lexuar mitin për Psikenë dhe Erosin
    Të shkruar nga Apuleu
    Ajo nuk dinte gjë për dashurinë midis Tristanit dhe Izoldës
    Nuk dinte gjë për dashurinë midis Dantes e Beatriçes
    Midis Petrarkës e Laurës
    Ajo nuk i njihte as emrat e tyre
    Por besonte se dashuria ka një forcë të mbinatyrshme
    Ajo besonte se një njeri i dashuruar është i barabartë
    Me një hyjni
    Siç e dëshmojnë pemët e thara nga mallkimi i saj
    Që shekujt e mëpastajmë me karvanet e reve të tyre
    Nuk mundën t’i gjelbëronin sërish

    Ato pemë janë të dënuara të mbeten të thara përjetësisht
    Në kopshtin e një balade
    Kushtuar dashurisë njerëzore që është e barabartë
    Me dashurinë e perëndive…

    MBRËMJE PRILLI NË NJË QYTET
    TË NGUJUAR NGA PANDEMIA

    Mbrëmja e prillit iu afrua në majë të gishtave qytetit të heshtur
    Me rrugë e sheshe ku shëtiste vetëm hëna
    Me këmbët e saj gjatoshe e thatanike si gjymtyrët
    E statujave të Giacometti-t
    Buzë rrugëve bari rritej si mjekra dhe flokët e të burgosurve
    Që dergjeshin në qelitë e kullave mesjetare
    Lulet u ngjanin gurëve të çmuar dhe stolive prej ari
    Të mbyllura në hambarin e një karavele të mbytur
    Të gremisur në thellësitë humnerore të oqeanit
    Ku nuk mund të mbërrinin vështrimet dhe duart e njerëzve
    Trëndafilave nuk u kujtohej më se ata mbanin erë të mirë
    Se ishin simbol i dashurisë i xhelozisë apo i pafajnisë
    Pemët e parqeve midis të cilave kishin lodruar fëmijët
    Zinin të monologonin si princi Hamlet
    « To be or not to be ?”
    Pëllumbat qaheshin se e kishin harruar ngjyrën e tyre
    Dhe kërkonin të takonin një njeri për t’ua thënë
    Bilbilat i kapërdinin dredhulet e zërit për të protestuar
    Kundër spektatorëve të tyre që kishin braktisur
    Sallat e parqeve e të pyjeve
    Takimet grumbulloheshin te hyrjet dhe stacionet e metrosë
    Duke pritur mbërritjen e të rinjve për t’i marrë për vete
    Në hapësirë vërtiteshin andej-këndej lasso-t e përqafimeve
    Duke u orvatur të kapnin mustangët e paarritshëm
    Të zbrazëtisë e të mungesës
    Të puthurat e zjarrta kërkonin me dëshpërim
    Buzët e të dashuruarve që mungonin
    Pastaj shkonin të zhyteshin në ujërat e ftohta
    Të Senës së vënë në pranga nga urat e saj
    Të Senës që e përdridhte trupin midis brigjeve prej betoni
    Duke lypur përgjatë moleve të shkreta
    Lëmoshën e lundrimit të një anijeje turistike
    Për t’i dhënë fund agjërimit të këtyre kreshmëve të papritura
    Sena i përgjërohej më kot për ndihmë Kullës Eifel
    Ku ashensorët e ndalur dukeshin si kovat e zbrazura të noria-s
    Buzë një lumi të shterrur nga një thatësirë e skajshme
    Ose kishin ngecur si kujtimet dhe mendimet e ngurosura
    Në rrudhat e trurit të një personi që ka rënë në koma…

    Paris, 21.4.2020

    MARRËDHËNIET SEKSUALE DHE
    MARRËDHËNIET TEKSTUALE

    Qysh nga shpikja e shkrimit
    Marrëdhëniet seksuale të njerëzve janë shoqëruar
    Nga marrëdhëniet tekstuale të librave ose anasjelltas
    Mbizotëron mendimi se marrëdhëniet tekstuale
    Janë po aq të natyrshme sa marrëdhëniet seksuale
    Ose anasjelltas
    Nuk ka çifte pa marrëdhënie seksuale ashtu siç nuk ka libra
    Pa marrëdhënie tekstuale ose anasjelltas
    Librat që ngjizen nga marrëdhëniet tekstuale janë po aq
    Të natyrshme sa fëmijët që ngjizen nga marrëdhëniet seksuale
    Ose anasjelltas
    Ngashënjimi i marrëdhënieve tekstuale është po aq
    I papërballueshëm sa ai i marrëdhënieve seksuale
    Ose anasjelltas
    Personat që kanë lidhje intime janë të prirur të kenë
    Marrëdhënie seksuale ashtu si librat që kanë përmbajtje
    Të përafërt janë të prirur të kenë marrëdhënie tekstuale
    Ose anasjelltas
    Nuk mund të thuhet se marrëdhëniet seksuale
    Janë vetëm me natyrë trupore kurse marrëdhëniet tekstuale
    Janë vetëm me natyrë shpirtërore ose anasjelltas
    Mohimi ose ndalimi i marrëdhënieve seksuale
    Do të çonte në shterpësi ose në shuarje të njerëzimit
    Ashtu si mohimi dhe ndalimi i marrëdhënieve tekstuale
    Do të çonte në shterpësi dhe në shuarje të letërsisë
    Ose anasjelltas
    Marrëdhëniet seksuale të njerëzve dhe marrëdhëniet
    Tekstuale të librave nuk bëjnë gjë tjetër veçse imitojnë
    Polenizimin e bimëve çiftëzimin e kafshëve të yjve
    E të mjegullnajave
    Marrëdhëniet seksuale dhe marrëdhëniet tekstuale
    Janë pasqyra magjike falë të cilave shumëfishohen
    Vazhdimisht njerëzimi dhe letërsia…

    DORA E PANJOHUR

    Sa herë që shpirti im i kapitur e ka ndier veten
    Si ai që ecën në një diell përvëlues
    Që është gati ta braktisë vrapimin e tij e të largohet nga pista
    Duke harruar gjithçka: emrin jetën e vrapimin e tij
    Që befas sheh një dorë të panjohur t’i afrohet
    T’i japë një shami të pastër e të freskët
    Për të fshirë ballin e tij ku djersa rrjedh çurg
    T’i japë një pagure të mbushur me ujë burimi
    Të cilin e pi me gllënjka të mëdha
    Dhe pasi e pi atë ujë të kulluar e të ftohtë
    E ndien veten të përtërirë e të gjallëruar
    Të vendosur të sfidojë shterjen e fuqive dobësinë
    Mosbesimin
    Pa u shqetësuar nëse kurora e dafinave
    Do të rrethojë ballin e tij apo atë të një tjetri
    Madje pa menduar fare për fitoren a për disfatën
    Duke pasur në kokë vetëm idenë
    Për t’i shkuar deri në fund vrapimit të tij

    Asnjëherë shpirti im nuk e diti çfarë ishte
    Ajo dorë e panjohur…

    SHKRUAJ NJË PËRGJIGJE

    Ju lutem lini komentin tuaj!
    Ju lutemi shënoni emrin tuaj këtu

    Artikujt më të fundit

    KATEGORITË