DJEPI
Kur erdha në jetë ai ishte ende aty
në cep të dhomës së miqve si relikte
dhe askush s’e dinte moshën e tij të vërtetë
as gjyshja
as nëna
as dajot dhe kushërinjtë e mi
Dukej se kish ardhur
në shtëpinë tonë që nga fillesa
i vjetër sa lashtësia
dhe i bukur sa jeta
Me dy këmbëza druri
dhe një mori figurash floreale
vizatuar mbi dy harqet e epërm
dikush kishte gdhendur
edhe dy pëllumba të bardhë të vegjël
por që koha i kishte zbehur
E megjithatë
ai djep ishte kaq i bukur
dhe kaq i dashur për mua
Sa e sa foshnja të fisit tim
ishin përkundur në vite
e dekada mbi të
vëllai im
motrat
dhe unë
Përpara se ta përkundte nëna ime
të tjera duar nënash dhe gjyshesh
e kishin përkundur atë
Sa herë që hyja në dhomë
dhe vështrimi im binte përmbi të
s’di pse më bëhej se aty shikoja
foshnjërinë
dhe rritjen time nëpër vite
Ai djep kish brenda tij
shumë nga të qarat e mia dhe vitet
ai djep më shumë se druri
ish ndërtuar prej ninullash dashuri nënash
ndaj nuk donte t’ia dinte për vitet
Ditën kur u ktheva në shtëpi
dhe s’e pashë
provova një dhimbje dhe ndjesi braktisje
Ikja e tij kishte marrë me vete
edhe pjesën time më të bukur
dhe më të virgjër
fëmijërinë
Edhe pse kanë shkuar vite
dhe jam bërë nënë
në kujtimet e mi vazhdon të përkundet
po ai djep i foshnjërisë sime…
LIBËR I PALEXUAR
Dikush e ka lënë në cep të një stoli
pa marrë mundimin ta shfletojë asnjë faqe
dhe kjo duket qartë
Një libër i palexuar
është si një person misterioz
kalon para teje
me një shall të madh rreth qafës
dhe gjysmën e fytyrës futur në të
Ai enkas nuk t’i hedh sytë
duke pritur t’i flasësh ti i pari
dhe ndërkohë që ti ngurron
ai të ka lënë targën
dhe është zhdukur
Një libër i palexuar di të të josh
me misteret e tij
edhe pse ti s’i ke qejf shfletimet
Kapakët e tyre të trashë
janë kasaforta ku fshihen
kaq shumë ngjarje dhe skena dramatike
kaq thirrje dhe ofshama heronjsh të tradhtuar
Nëse do të afronit pak veshin
ju mund të dëgjoni gjithfarë historish dhe subjektesh
nga më të ndryshmet
Lum ai që di gjuhën
ose kodin e shfletimit
Librat e palexuara janë gjyshër të mençur
që kanë kaq shumë gjëra për të rrëfyer
por nipërit dhe mbesat ju kanë kthyer shpinën
dhe as që duan të dinë për ta
Ua kuptoj që nga larg mërzinë
por më shumë se kaq ca psherëtima
të verdha trishtimi
Librat e palexuar
janë copëza jete njerëzore
të mbyllura nën kapakë përbuzje
dhe flakur në askund…
LIBRI I MBRËMJES
Ata u puthën me zjarr atë mbrëmje
dhe cipa e qiejve u bë
një hartë buzëqeshje
Nuk u ndodha aty
por në librin e mbrëmjes
ishte shkruar gjithçka
dridhja e ajrit
parathënia e lëvizjeve
prekjet e para dhe psherëtimat
Etimologjia e zjarreve
që ndodhen në trupat e tyre
do të jetë e paqartë
Më vonë kur bukinistët
do ta marrin në dorë atë libër
do të ngelin në mëdyshje
dhe në vend që ta shesin
do ta mbajnë për vete
PRANË HESHTJES
Unë dhe heshtja ulemi çdo mbrëmje
pranë njëra tjetrës
me nga një filxhan çaji në duar
dhe na pëlqen të rrimë
pranë njëra tjetrës deri vonë
Gëlltis me ëndje hurbat e çajit
ndërsa ajo e futur brenda meje
di të më shohë vetëm në sy
Jo se na janë mbaruar fjalët
por kemi kuptuar
se kjo është e vetmja mënyrë
për t’u ndier më mirë
Mund të jetë kjo arsyeja
që kemi kaq kohë që rrimë bashkë
dhe nuk jemi mërzitur asnjëherë
me njëra tjetrën
Në shumicën e herëve
këto lloj miqësish mbarojnë shumë shpejt
por për tipat si unë kjo nuk qëndron
E kam kuptuar prej kohësh
inflacionin e fjalëve dhe ideve
ashtu siç kam kuptuar me kohë
të kundërtën e tyre
Shumica e njerëzve të sotshëm
flasin atëherë kur s’kanë gjë për të thënë
ndërsa ne kemi aq shumë
sa nuk na del koha për t’i thënë të gjitha
Rrimë çdo natë pranë njëra tjetrës
me nga një filxhan heshtje nëpër duar
dhe vështrojmë me keqardhje
rrotullimin e zhurmshëm të globit
Ndonjëherë heshtjet zhurmojnë më tepër
se një milion gjëmime daullesh bashkë
