More
    KreuLetërsiBibliotekëPoezi nga Salajdin Salihu

    Poezi nga Salajdin Salihu

    NDË OHRI

    Ndë një vjetë të largët ndë Ohri
    Progon Skura heteriarku
    Puthte një Evdhoki

    Dhe Andrej Gropa më pastaj
    puthte Anën a Kiranën
    Pranë klishës Shën Sofi

    Dhe ra terri mbi historinë
    Mbi Progonin dhe Andrenë
    Mbi Kiranën e Evdhokinë

    Ndë asnjë altar ndë asnjë klishë
    As edhe një fjalë më nuk kumbon
    Nga e ambla gluhë arbënisht

    QYTETI I VOGËL

    Në një qytet të vogël
    kudo takon njerëz
    që të njohin aq sa duan

    Në një qytet të vogël 
    secilit duhet t’i falësh pak kohë
    dhe në fund vonohesh
    Në një qytet të vogël
    je si gjithë të tjerët
    dhe po s’u mësove
    me këtë fakt
    do vuash nga depresioni

    Në një qytet të vogël
    gjërat e parëndomta
    quhen marrëzira

    Në një qytet të vogël
    pasi secili e njeh secilin
    për ta hequr bezdinë
    do flitet për çështjet globale
    dhe legjendat do bëhen histori

    Në një qytet të vogël 
    vetmia mund të jetë e madhe

    PROKRUSTI

    urdhëroni në bujtinën time
    pushoni në shtratin e butë
    mos u mërzitni për pagesën
    një pagesë të vockël 
    do ta bëni në fund

    pushoni gjymtyrët e dërmuara
    jeta u paska lodhur si shumë
    shtrihuni
    flini qetë
    pa trazime
    për gjithçka tjetër
    kujdesem unë

    shtrihuni ju të lodhur
    të dërmuar
    mblidhni ose shtrini këmbët
    pa merak
    mos mendoni për gjëra të trishta
    e bukura do t’u ndodh pas pak

    BOTË GRINDAVECE

    Njëri-tjetrit kurrë s’i thamë
    “Zemër”, “shpirt”, “e dashur”
    Mes territ e grindjes dashuria
    Shfaqej e bardhë si alabastër

    Grindeshim kudo dhe përherë
    Në kafene, në rrugë, në shtrat
    Kur erdhi paqja e trishtë
    U shuam se grindje më s’kish

    Kur shoh ndonjë vajzë a grua
    Të heshtur, të përkorë, të qetë
    Ndiej se mund të ketë shumëçka
    Por e lumtur ajo s’mund të jetë

    KOTËSI

    Kulmeve të kotësisë
    kotet kotësia
    asgjë më nuk frymon
    këtu s’ka vlerë
    as dashuria
    dhe të fjeturit
    asnjë ëndërr s’i zgjon
    se as ëndrra
    këtu më nuk ka…

    AI QË DASHURON

    Ai që dashuron
    mbahet për fije kashte
    ec nëpër telin e hollë
    sipër një honi

    Ai që dashuron
    është i verbuar
    nga ëndrrat
    dhe nga pasioni…

    I guximshëm është
    ai që dashuron
    si fëmijë e prek zjarrin
    dhe qan vetëm pasi digjet…

    FRAGMENTE NGA BOTA TJETËR

    Vjeshtë që përplaset në qelqe makinash
    Stola ku ulet vetmia
    gjethe të zverdhura kujtimesh
    një fëmijë që luan me balonë
    të dashuruar që shkruajnë emrat e tyre
    brenda një zemre të vizatuar në qiell…


    vijnë e shkojnë tramvajet
    lëvizin shinave indiferentë
    hipin njerëz kokulur
    të trishtuar, të gëzuar, të dashuruar,
    që nuk e dinë as emrin e presidentit*.


    këtu rrugët nuk kanë emra heronjsh
    udhëtarët flasin gjuhë të ndryshme
    e kuptohen lehtë
    “nguten ngadalë”**
    dhe e dinë ku do të arrijnë.


    nuk jam i këtushëm
    nuk jam i kësaj bote dritash vezulluese
    rrugësh të pastra
    kështjellash mesjetare
    dhe shënimesh të moçme
    nuk jam i këtushëm
    dhe kam shumë ëndrra
    këmbët e mia këtu
    nuk shkelin nëpër kurthe


    në vendin tim pa carpe diem
    secili brez e përjeton një luftë
    që mbaron me një pakt të brishtë
    dhe gjithçka tjetër që mbetet pas saj…


    *Thënie e Borgesit
    ** Thënie që e hasim te Horaci.

    NJË KOMENT

    SHKRUAJ NJË PËRGJIGJE

    Ju lutem lini komentin tuaj!
    Ju lutemi shënoni emrin tuaj këtu

    Artikujt më të fundit

    KATEGORITË