More
    KreuLetërsiBibliotekëPoezi nga Ervin Hatibi

    Poezi nga Ervin Hatibi

    HYRJE

    pjesëmarrje vullnetare
    e fytyrave nëpër
    dekore qytetare
    faqe që përtërihen
    faqe vajzash, fasada dekadash
    që përhihen në
    fizarmonikime
    kolibrore
    ditarësh
    të një
    (dy, tre, katër, pesë…)
    adoleshence
    me afat të parashikuar skadence

    (AGENDA)

    të hapësh derën, të mbyllësh derën
    të presësh me syze dielli verën
    të ndërrosh parfumin
    dekorin
    kostumin
    të bësh maksimumin
    të përdorësh telekomandën
    të shtypësh tetën
    dyshin
    gjashtën
    të kujdesesh për tonin kur ngre telefonin
    -të dielën votonin
    të zhysësh kartonin
    për një emër
    mashkull a femër-si herën tjetër
    të ndërrosh fenë, ndoshta dhe seksin
    të gjesh pretekstin

    (BREAKING NEWS) (BBCNN)

    prapë luftë dhe prapë
    makinat
    e refugjatëve nën avionë
    kanë targat perse të
    Afganistanit

    mjekë pa kufij
    të parruar
    tymosin
    jashtë vdekjes pop të Bob Marlit

    (CHORUS)

    kinezë, francezë, senegalezë
    hieroglife me bojë kine të zezë
    njëlloj të gjithë ndryshe ngjajmë
    po na shpove njëlloj na del gjak
    dhe kokakola
    në xhinse gri na del boja
    dhe e njëjtë është jehona
    pop që lëshojnë fort rrugët tona
    (por edhe aroma)
    e njëjtë fytyra
    përsëritet rruar nëpër pasqyra
    si a-të e rrumbullakëta
    në fundet e vakëta
    të emrave italianë
    të grave
    të fqinjëve tanë
    (me rimë)

    2002-3

    THIRRORE KORRIDORI

    Goca t’buk’ra të rinisë sime të parë
    Për ju më hapen e më bien përduarsh
    Freskoret kineze të enumeracionit
    Me ju hapen e mbyllen afresket
    Përgjithësisht bardhezi
    Të arkivave të tranzicionit
    “…Sonila Sopi u gjet e therur
    Në Milano, në plehra e hedhur”
    Gocat e buk’ra të rinisë sime të parë
    Ju ishit pa e ditur dhe pa faj
    Bija të luleve të San Franciskos oqeanike
    Por shampot ju vinin nga Bullgaria
    False dhe ballkanike
    Ju vetëm liri, liri kërkonit
    Dhe mëshirë nga motoristët e palarë të Babrroit
    Goca të mira të Tiranës së parë
    Burrat tuaj janë reporterët italianë
    E ju më dukeshit të gjitha të mira
    Kurse unë isha thjesht i pakrehur
    Dhe nuk kam pasur kurrë Sida
    Thjesht më pëlqenin legjendat dhe Stigma
    Si kafshë shtëpiake, por e egërsuar
    Ju vrojtoja
    Përtej Bob Marlit biond të flokëve të mi
    Goca të mira, të njohura, të Tiranës së natës
    Me zhargonin tuaj të zhdukur tashmë
    Bashkë me baret efemere
    Në Jug t’Unazës
    Bashkë me pseudonimet romantike të spaçatorëve të
    Vjetër
    Që në fakt e nxirrnin bukën
    Me ndonjë zanat tjetër
    Zhdukur zërat tuaj si mente në mitingun e opozitës
    Që zgjaste sa besimi ndaj politikës
    Zhdukur përfundimisht silueta juaj e mirë
    Nëpër palestra
    Ku sot fabrikojnë një tip femrash të tjera
    (pak më të lehta)

    Shënim: Cikël i marrë nga vëllimi “Pasqyra e Lëndës”, shtëpia botuese “Ora”, 2004

    SHKRUAJ NJË PËRGJIGJE

    Ju lutem lini komentin tuaj!
    Ju lutemi shënoni emrin tuaj këtu

    Artikujt më të fundit

    KATEGORITË