Tunel
Ky tunel i gjatë ku unë – fëmijë
kaloja i kënaqur me trenin
e pushimeve të korrikut është vagina
e mëmës sime teksa lindja
dhe kjo vërshëllimë nga terri
i tunelit trembur është vërshëllima
e trupit tim të lubrifikuar duke
rrëshqitur kofshëve së sime ëme
ndërsa ajo dritë e largët në fund
të tunelit ajo dritë që të merr frymën
q’afrohet shpejt e bërë shpellë ngjyrash
është vdekja vdekja e bukur që po e pres.
1977
Ndonëse në rrugë kalonte
një makinë çdo gjysmë ore
arriti ta shtypte
një djalë mosha ime
tek më kishin çuar
të blija bukë
dhe me lot gëzimi
më pritën kur u shfaqa
te shtëpia e gjyshes.
Elegji mizore për babain
1
E lava babain e vdekur
një mëngjes marsi me cikmat
e dimrit ende nëpër këmbë
dhe pikërisht nga këmbët ia fillova
– ujë e sapun – gjersa mori
era myshk e pastaj rrëzë kofshëve
sa ia fshika herdhet me këtë rast
parë për herë të parë
i vesha këmishë e kostum
më të mirin duke ia mbajtur
herek kokën mos ngjishej për gjoksi
bukur e shtriva të paorë të paunaza
i kreha pastaj thinjat e rrova
në të thatë zor e pata me këpucët
e reja tre-bishta-lugësh-shkulur dhe
në fund kravatë i vura pasi bëra
më parë nyjën në qafën
time.
2
Ati im kur ti vdiqe
të mbajtëm njëzet e katër orë
pa varrosur të të bënim nderet
e fundit një përgjim të gjatë
por ndërkaq dimri po e linte
tokën ndaj e fikëm ngrohjen
në mesnatë ashtu te njëri-tjetri
kruspulluar tek dikush spërkaste
me parfum dhomën korridorin
kuzhinën dhomën tjetër gjithë botën…
3
I ndjeri ati im kur ti vdiqe
ishte sipërmarrje e vështirë
të të zbrisnim shkallëve të pallatit
me punë vullnetare të kohës
së enverit një kusho
i shtatë kacavarur tek telat
e dritares së komshiut u mor
me drejtimin e operacionit marangozi
i katit të pestë i stërmati
me metër këndet e kalvarit
dikush dëshmor vuri shpinën
poshtë qivurit por prapë
e thyem që e thyem llambën
e shkallëve skërfitëm
suvanë teksa brenda ti lëvizje
thes me arra ngjisheshe pas kokës
që sipas zakonit
duhet të dilte e para.
Bizhdollan
Shtrirë në kokërr të shpinës
brenda në water
e gjeta bizhdollanin e zi
– bankier i përgjumur në pishinën e tij –
në zemër të kësaj nate.
O Deludh Universal
o galixhant
vepro ti
në këtë botë pllakash majolike
tek me shapka të zvargura iki
si Zoti më galant?
1974
Ngandonjëherë babai vinte
në shtëpi me kanotierë të gjakosur
“Ja, pati një problem në sallë…”
ose
“Kishim operacion të madh…”
Nëna nuk qe e kënaqur
se gjaku nuk pastrohej kollaj
dhe ia vinte në dukje me
ato mënyrat e veta.
Ah baballarët dinë
të lënë mbresa te bijtë
dhe jeta është plot të papritura.
Ungji Llazar
Më shpupurishi flokët
tek bëri përpara
me një të ecur të çuditshme
hopthi njëlloj
këmbët e pantallonave
njëra nga këpucët
më e vogël
iu afrua karriges
e pa shtrembër karrigen
uli dorën
një sustë të padukshme
shtypi nën gju
dhe e djathta u përkul.
1969
“Kujdes” më thoshin “arixhinjtë
se vjedhin fëmijë.”
Dhe unë që luaja me ta…
Vërtet
që i vidhnin: kish aq shumë fëmijë
në kolibet e tyre.
Por mua
më lanë brenda muresh të lyera…
