More
    KreuLetërsiBibliotekëPoezi nga Biser Mehmeti

    Poezi nga Biser Mehmeti

    SIKUR TA KISHA DJALLIN MIK

    Sikur ta kisha djallin mik
    Nuk do ta kaloja natën
    Lakuriq në borë
    Pa ngrënë e pa pirë

    Nuk do të bartja gurë
    Tërë jetën mbi shpinë
    Për t’i shpier në majën e kodrës

    Do të jetoja i rrethuar
    Me shumë miq e mikesha
    Që do të më lavdëronin
    Edhe kur nuk kam të drejtë

    Sikur ta kisha djallin mik
    Do të jetoja si mbret
    Në kështjellen buzë detit
    Duke më shërbyer njëqind robëresha


    KAM FRIKË

    Nuk guxoj
    Të dal për gjah

    Kam frikë
    Në vend të ujkut
    E vras veten

    Kam frikë
    Kur të kthehem
    Në shtëpi
    Më pret ujku

    Kam frikë
    Kur të vdes
    Ujku më nxjerr nga varri


    NUK KAM KOHË

    Nuk kam kohë
    Ta vras qyqen
    Që ditë e natë këndon
    Mbi çatinë e shtëpisë

    Nuk kam kohë
    T’i prej ferrat e drizat
    Që kanë mbuluar
    Varrin e babait

    Nuk kam kohë
    Ta mbys dhelprën
    Që nëpër dhomë
    Tërë kohën më përqafon

    Nuk kam kohë
    T’i dua njerëzit
    Që m’i vrasin ëndrrat

    Nuk kam kohë
    Ti shëroj plagët
    Që ia shkaktova vetes


    KJO STINË

    Kjo stinë
    Nuk është e përshtatshme
    Për ta mbjell
    Arën me misër
    As për të vjelur
    Pemët në kopsht
    As për të kënduar
    Këngë me çifteli

    Kjo stinë
    Është e përshtatshme
    Për ta vrarë ujkun
    Që sorollatet
    Rreth shtëpisë
    Dhe tërë kohën
    Ulërin me zë të tmerrshëm


    FOTOGRAFIA JOTE

    bashkë me kornizën
    po ndryshket
    edhe fytyra jote
    në murin e nxirë

    flokët të janë thinjur
    nga pritja që nuk përfundon
    qeshja të ësht ngrirë
    dhëmbët të janë prishur

    sytë të janë errësuar
    nga lotët që nuk ndalën
    prej ditës kur ike

    fjalët sorollatën
    nëpër hapësirën e ftohtë
    bashkë me erën

    sa herë të shikoj
    kujtimet si mjegulla
    më mbështjellin

    shpesh zbret ngadalë
    me dorën e gjymtë
    retë i dëbon


    DITËN QË TË VRAVA

    Ditën që të vrava
    Prisja të binte shi
    Po shi nuk ra

    Tri gota
    I piva me helm
    Që ma mbushi dikush

    Tërë natën
    Hënën e mundova
    Ta kapi me dorë

    Në mëngjes
    Dielli qau
    Mbi varrin tënd

    Më nuk mund
    Ta gjej rrugën
    Që më shpie në kopsht

    Në udhëkryq
    Prisja dimrin
    Të më merrte me vete

    Ditën që të vrava
    Më mirë
    Ta kisha vrarë edhe veten

    Sa më vie inat
    Që ti je e gjallë
    E unë i vdekur


    SHITJE

    erdhi koha
    secili të shesë
    nga një organ të vet

    dikush sytë
    dikush veshët
    dikush veshkët
    dikush mushkëritë
    dikush zemrën
    dikush dashurinë
    dikush lumturinë

    dikush nënën
    dikush babain
    dikush gruan
    dikush vetveten

    dikush i shet lirë
    dikush i shet shtrenjtë
    dikush i shet me kamatë


    URREJTJE

    i urrej njerëzit
    që qeshin
    kur duhet të qajnë

    i urrej njerëzit
    që flasin
    kur duhet të heshtin

    i urrej njerëzit
    që gëzohen
    kur duhet të pikëllohen

    i urrej njerëzit
    që jetojnë
    kur duhet të vdesin

    SHKRUAJ NJË PËRGJIGJE

    Ju lutem lini komentin tuaj!
    Ju lutemi shënoni emrin tuaj këtu

    Artikujt më të fundit

    KATEGORITË