Alen Brlek (Zagreb, 1988) është autori i ftuar në Rezidencën letrare “Tirana in Between”, organizuar nga POETEKA, si pjesë e READING BALKANS, bashkëmbështetur nga Programi “Europa Krijuese” i Bashkimit Europian. Ai i përket gjeneratës më të re të poetëve kroatë. Në vitin 2013 u vlerësua me çmimim më të rëndësishëm që jepet në Kroaci për librin më të mirë në dorëshkrim (Metakmorfoze – titulli simptomatik për të gjithë veprën e autorit), i cili u botua në vitin 2014 nga shtëpia e njohur botuese “Algoritam.” Poezia e Alen Brlek mbetet thellësisht brenda kërkimit dhe misterit të gjuhës, duke eksploruar shtigjet e saj të fshehura dhe duke provokuar qarqe të shkurtra si dhe duke vënë në pikëpyetje logjikën e saj. Libri i tij i dytë, “Pratišina”, u botua në Serbi nga “Kontrast”, 2017. Në bashkëpunim me poetin Darko Šeparović dhe muzikantin Emil Andreis, Alen Brlek po gjithashtu edhe eksploron hapësirat mes poezisë dhe muzikës.
![](https://exlibris.al/wp-content/uploads/2019/05/text-divider-01.png)
ZHYTJA
Nuk ndërtojmë fenerë, kemi telefona –
etja e zjarrvënësit u ngjesh në sinjal.
Nuk më pëlqen zilja në asnjë formë, pasi në anën tjetër
sytë e dikujt e humbasin gjithmonë përqendrimin. Pritja është rruga
drejt astigmatizmit.
Mësoj të rri pranë ujit, sa herë që kridhem
me pëllëmbët larguar prej qiellit
se ligjeve të tregut nuk u besoj.
Mësoj të hyj sikur të ishte hera e fundit,
mbjell jastëkun, dal sikur të mos kisha hyrë kurrë.
Vë Neptunin në gjumë. Pres natën copash në vendet e duhura.
Për të mos e kruajtur kurrizin sa herë që të ha, për të mos harruar detajet.
Në thellësinë e zhytjes
më shumë besim.
![](https://exlibris.al/wp-content/uploads/2019/05/text-divider-01.png)
ARKITEKTURË
Duhet të gjesh vendin, një qëllim të shpallur
që atë nuk e mohon. Si diga
ndërtuar nga kastorët. Të ngresh barkun
drejt qiellit, të ftosh Perëndinë,
të mbështesë kokën e të përpiqet të bjerë në gjumë.
Duhet të heqësh dorë nga këndet e drejtë
dhe nga të tjerat që nuk mund të arrihen,
të ndash zemrën gjithmonë më dysh
me gishtin e madh të dorës,
për t’ua dhënë fëmijëve si mollë.
Si tufa zogjsh në kurorën e pemës të derdhen
njerëzit në njerëz.
![](https://exlibris.al/wp-content/uploads/2019/05/text-divider-01.png)
PËRSHKRIM TË JASHTËZAKONSHMES
Drita ishte e zbrazët atë mëngjes.
Në tryezën e bukës, palëvizshmërisht
një qepë lulëzonte dhe unë desha të them
se më mungon tingulli i zërit tënd.
Bashkë me ujin kanë zier mendimet
sheqeri nuk është zgjuar, herët
ti duhet të vish.
![](https://exlibris.al/wp-content/uploads/2019/05/text-divider-01.png)
KOPËSHT FAMILJAR
Unë do t’ju mbaj, o, rrënjë,
edhe pas një mijë plugimesh,
mos kini frikë.
Perëndia është këtu, bërthamë,
prapa syve.
![](https://exlibris.al/wp-content/uploads/2019/05/text-divider-01.png)
BLU
Sot është e diel, marr frymë mehur
si dreri me shigjetën ngulur në qafë. Ky është vendi
i një mijë langonjve që derdhen drejt meje në përqafim.
Mëngjeseve lexova heshtjen e shpezëve të përgjumur, zhurmën
e enëve që kanë gjithmonë lidhje me hapësirën mes dy ndërtesave
e njëjta distancë ndehet edhe nga ballkoni.
Në mesditë vështroj pasqyrën dhe përsëris – është e gjitha një ëndërr
e gjitha një ëndërr.
Më vonë lexoj thellësisht atë që është thënë, pres simbolet
dhe simbiozat dhe disa të tjera me s. Si neSër, e qeShur,
Shtrat
kiSmet.
Mbrëmjes lexova artikuj për njerëzit që ikin nga lufta dhe uria
Rreth vdekjes së poezisë dhe detit, qaj dhe të gjitha gjërat priren drejt blusë.
Sot është e diel, në gjithçka ty të dalloj
në të gjitha të pres ty.
![](https://exlibris.al/wp-content/uploads/2019/05/text-divider-01.png)
BUKËPJEKËS
Papritmas, çdo gjë që bëjmë kthehet në lutje,
gjithçka mes nesh
altar dhe pasqyrim noti. Toka e athët
na pushton,
I sjell trupit butësi për bukëpjekës të begatë.
Nesër, metalet tuaja do e harrojnë luftën,
nesër, gjuhët e mia do të mësojnë artin e pastrimit të plagës.
Buzët e së nesërmes do të jenë botanikë dhe peshq.
![](https://exlibris.al/wp-content/uploads/2019/05/text-divider-01.png)
PËRSHKRIM PËRDITSHMËRISË
Prej ditësh përpiqem të përshkruaj parketin. Është
i paepur, u përshtatet vetëm gërvishjeve
dhe me gjasë është përherë gjithë ujë.
Parketi është version papërshkrueshmërisht pikëllimtar i Lindjes,
një hapësirë pa vishnje. Rrugëtim i shuplakave dhe
shputave nëpër dhimbjen e njeriut vetmitar.
Nuk do pranoj vdekjen mbi parket,
ashtu siç nuk e pranoj në tramvaje, ashensorë,
orë dhe urrejtje.
Parketi është mungesë papërshkrueshmërisht e gjithhershme e oksigjenit
dhe e asaj.
![](https://exlibris.al/wp-content/uploads/2019/05/text-divider-01.png)
NISESHTE MISRI
Nga dritarja ime vështrova përmes
shënjestrës antenat mbërthyer mbi çatitë
e qytetit mbi kulmet e tyre.
Flokët e tu të nxehtë skalitën big bengun
mbi lëkurën time, rrëshqitëm thikën
përmes këmbëve të njëri-tjetrit
dhe u lutëm. Dashuria është një thertore
drejt së cilës ne marshojmë të qetë.
![](https://exlibris.al/wp-content/uploads/2019/05/text-divider-01.png)
HIPOTEZË E DËSHIRIMIT
Nga kërpudha atomike brenda kopeve të gjoksit tim
zanoret e saj të verdha fluturojnë
me horizontin e shkruar në syrin e tretë.
oaoie
oaoie
iuieu
Ai që e përkthen këtë poezi, le të shkruajë:
heshtja është më dendur nga tetë në tetë e pesëmbëdhjetë.
Të gjithë jemi hibridet e pluhurit të lashtë dhe dritës
dhe ndryshojmë vetëm nga mënyra e zhytjes.
Me kalimin e kohës,
Çdo gjë bëhet e bardhë.
Përktheu Arian Leka