Re:#Topos~i (m)

Të rënë, ju thërras.
Zdirgjuni partenoneve hije, lini kolonadat.
Shikoni: fishekzjarre, banderola, fushqeta
që fëmijët flakin ndër këmbë të mtonjësve.
Flamurë. Nuk i njihni: e thirren në ju.
Bukuria e tyre plak gjithçka.
Edhe vdekjen tuaj.

Të rënë, shikoni.
Larminë e ndërtuar padhembshëm mbi humbjen tuaj.
Frena fishkëllues. Autobuzë me vonesë
kronike. Thirrje të shitësve, patriarkë e matrona
tek endin robët e shtëpisë. Tufa të korbave
krrokasin namë të ligë mbi ta.
Edhe mbi vdekjen tuaj.

Të rënë, dëgjoni.
Dikush mundohet të bëjë muzikë me gitarë,
me lahutë, me lugë të drunjta. Tjerët duartrokasin.
Disa ndreqin shtëpinë tërë ditën me tulla e gjak.
Tjerë ua prishin natën. Nën gurët e shesheve harresa
rrjedh lehtë, si gjaku i të rinjve te Rreshpja.
Si vdekja juaj.

Të rënë, ndini.
Dorën e një gruaje tek dhel fëmijën. Një fshatar
tek kundron me dorën strehë mbi sy retë sterrë. Një mjek
tek thotë, Merr frymë thellë. Nxirre frymën.
Herën tjetër do rifilluar gjithçka nga lart poshtë
duke nisur nga retë.
Edhe vdekjen tuaj.

Merdare

Kështu pra u mbytka
çdo shpresë. Jo me bujë e batërdi.
Po ngadalë e për gazep,
si kur mbytesh nga ngërçi në ujë
të errët. Centim
pas centimi.

Stockholm

-si ke qenë

/në arrati/nga lajme qendrore/e rrjete sociale/në stres/këqyr me orë/netve/kartën me antidepresivë/e matem/a e shtyj athua/gjer nesër/se them/ndoshta/bëhet më mirë/kur të gdhijë/dikur/

-mirë falemnderit,
ti si ke qenë

Golen

Mos i ngani gratë e vrara.
Gjethet që bien
le të bëjnë shtjella në erë-
merituan kaq liri.
Shtator i thonë:
le të ketë riga, reshje, rrëke, shi.
Le të brerojë mbi ato kulme. Mbytje
le të gjejnë ato shtëpi.
Kornizat e rëna le të vazhdojnë
të ruajnë fotografi.
Letrat, le të pushojnë thellë në varre:
fjalët, le të firohen në qiell
nëpër sqepa shpendësh gri.
Kujtimet, le të fshajnë brenda fëmijësh
në vetmi.

Enverland

kisha fëmijëri të gëzueshme
në një vend të mrekullueshëmn barazie

atje nuk kish të pasur e të varfër
po veç partizanë e gjermanë

të gjithë njësoj të lumtur
punëtorët që drejtonin uzinat e veta

fshatarët që lëronin arat vëllazërisht
të gjithë me një pllug

pranvera atje sillte turizëm
në resorte si Spaç Burrel Goli Otok

netve vonë gjyshja fliste nën zë me babain
ndodhte që qanin nga lumturia

prandaj policia e merrte tim atë nganjëherë
për konfigurim nivelesh lumturie

kur e kthenin ishte më i përmbajtur
konfigurimet i ishin saktësuar

unë haja tollumba e akullore te tezaku
dëgjoja Anita Taken dhe ëndërroja

për një botë më pak të mrekullueshme

Çakorr

I thonë demarkacion,
për të mos i thënë Kufi.
Matanë asaj vije,
tokës nuk do t’i thonë më tokë,
as ujit ujë. Gjuha shqipe, e fshehur
pas dere, do të numërojë:
e sata herë është kjo
që më tradhëtuan?

Na thonë qytetarë,
për të mos na thënë Njerëz.
Se Njeriu nuk çnjerëzohet
në këtë mënyrë. Nuk fshehet
pas dere, për të numëruar:
e sata herë është kjo
që më tradhëtuan?