More
    KreuLetërsiBibliotekëCikël poetik nga Bledar Kurti

    Cikël poetik nga Bledar Kurti

    *******

    Ledhatim mizor

    Unë e puth, pastaj largohem

    Lotët e saj vdesin porsi gjethe vjeshte

    Prej syve të saj të bukur

    Si flutur …

    Me krahë të këputur

    Hija ime më ndjek nga prapa

    Flokët e saj të gjata

    Djersë frike – therje thike

    Harresë e paharrueshme

    Omega…

    Unë çaj përmes ajrit transparent

    Disa më thonë se kam talent

    Veshët më dëgjojnë një këngë mjelme

    Po këndon e vetme

    Me mall për të djeshmen

    Frikë-në-një-qytet-pa-dritë

    Një mjerushë po jep shpirt

    Vetëvrasje e pamëkatshme

    E përgjakshme………

    Rrethprerje vaginale

    Kënaqësi banale——momentale

    Unë largohem përtej qiellit, prapa diellit

    Një gurë varri pa emër

    U ngrit për një femër

    Të bukur, si flutur – me krahët e këputur

    *******

    Merr frymë thellë, mbushu me ajër kotësie

    Kujto të vdekurit me nderim

    Mblidh plaçkën e luftës

    Lëre të hyjë të huajin që po troket te porta

    Ushqeje frikën tënde me mjaltë

    Masturbohu me krenari

    Nga perënditë imagjinare mos u fshih

    Bota do të marrë fund prej një dallge kolosale

    Ngopu me mish njeriu si qenie kanibale

    Zbulo sekretet e Edenit

    Merre nusen prej dore

    Çoje në faltore

    Vish buzëqeshjen e Mona Lizës

    Falsifiko ëndrrat e tua

    Aktro mbi skenën e zbrazët

    Hapi krahët gjerë

    Në këtë kafaz vdekatarësh

    Me tërbim

    Me zjarr

    Me inat

    Shpërtheje flluskën e dëshirës

       O i ngratë

    Brohorite e duartrokite

    kryeengjëllin e gënjeshtrës

    Politikën e së keqes përtype brenda zorrëve të grykësisë

    Përkëdheli kthetrat e skifterit

    Vrojto përmes mjegullës të së gjallëve

    Shqyeje gojën e klith

    Më pas hesht

    Hesht

    Dhe hesht

    Zbraztia e përjetshme po të pret

    Me një kanavacë e penel në dorë

    Për të pikturuar portretin tënd të plogësht, të kotë

    Pa mimikë, pa sy, pa sqimë

    Një grimcë e zezë

    Një mosgjë

    Një psherëtimë

    Thjesht një iluzion i së shkuarës

    Një varr i padukshëm

    Në barkun e bishës së lashtë

    Në mitrën e universit

    Merr frymë thellë e mbushu me ajër kotësie

    Mbushu me lavdi në këtë terrinë marrëzie …..

    *******

    Dhimbje, vetmi, mall e dëshpërim

    Kreh kurorën e flokëve të saj

    Një urith i ligë ia shpon shpirtin thellë 

    Por unë nuk jam pranë saj, ta mbroj, ta përkëdhel

    E munduar dhe e torturuar nga barra e shekujve 

    Ajo lexon fatin e saj ndër faqe

    Ditë e natë, duke pritur kalorësin e saj të zi

    Por unë jam këtu, një hero pa lavdi

    Zemra e saj vajton por bota nuk ka veshë

    Duke i injektuar helm dhe frikë

    Duke plagosur ndezjen e saj të brishtë

    Me heshtë e me kamë

    I zbraztë nga lotët e mi, larg saj unë jam

    Ajo klith e lyp me lutje qiellore 

    Qenia e saj e kërcënuar si një plesht, 

    Lumenjtë e thatësirës i gjarpërojnë nën lëkurë

    Por unë jam këtu

    I vdekur nga brenda, një gur

    Më zgjo, lutet ajo

    Më jep jetë me puthjen tënde 

    Princi, dielli, dëshira ime përvëluese 

    Më ushqe me balsamin e zjarrit tënd 

    Më vrit e më rrëmbe në të panjohurën 

    Jam hienë që ndjek një kërmë 

    Një shpresë, një vdekje, një iluzion 

    Por unë jam këtu, rob në labirinth 

    I shkrirë prej akullit, i shqyer, i copëtuar 

    I dënuar nga demonët e maskuar

    Ajo drithëron dhe qan, nuk ka jetë në sytë e saj 

    Ajo gjakoset dhe gulçon nga prekja e dashurisë 

    Dhe unë jam këtu, larg, i djegur në turrën e druve 

    Në gostinë me krimba 

    Duke ushqyer çmendurinë time

    Duke kuvenduar me nëpërkat

    Duke thithur fyerje

    Dhe muzika mbaron – pa kërcim

    Dy skeletë përqafohen si dry dashurie në një gardh 

    Të kapur për dore

    Duke kujtuar me mall 

    Ditët e arta të horizontit të tyre të kuq

    Anijet nuk lundrojnë më, era kthen rrugën e saj

    Një luledielli vyshket në agim  

    Piano blu po hesht dhe të dashuruarit arratisen

    Për t’u endur në shkretëtirë 

    Në shtëpinë e tyre,

    Të lirë ….

    *******

    Jeta është pyetje

    Vdekja përgjigje

    Më jep më shumë vdekje

    Të kuptoj kotësinë e jetës

    Të nuhas utopinë e ekzistencës

    Të perceptoj dëshirën e vërtetë të zemrës

    Të deshifroj kuptimin e dhimbjes

    Qëllimin e njeriut

    Tovollinë e Adamit

    Joshjen e Evës

    Këngën e diellit

    Pikëllimin e errësirës

    Misterin e artit

    Mbretërinë e kohës

    Më jep më shumë vdekje

    Të vdes

    Dhe të mos lëngoj më ….

    *******

    Lëmoshë

    Lëmoshë

    Për një lypës dashurie

    Një hije

    Ku dielli s’bie

    Më prek

    Më prek

    Vetëm një herë—–dy herë

    Para se nata të bjerë

    Para se të hedh trutë në erë

    Dhe muret të spërkaten me gjakun tim

    Të pavlerë

    Para se qielli të nxihet

    Akulli të shkrihet

    Më duaj

    Më duaj

    Me mijëra herë ma thuaj

    Në libra ma shkruaj

    Kockat më janë ndryshkur

    Prej të qenit i huaj

    Më vrit

    Më vrit

    Sytë m’i shqit

    Grije mishin tim dhe hidhja qenve

    Vetëm ti mos ik

    Më puth

    Më puth

    Ngopmë me mëkat

    Vetëm këtë natë

    Parajse në shtrat

    *******

    Natë kopile që s’le gjurmë në kalendar

    Disa pika gjaku bien mbi kitarrë

    Një hije po troket në dritare

    Kërmilli ndezi një cigare

    Një muzë po bën banjë

    Piranjat po e hanë

    Shishe bosh

    Graal i thyer

    Damarë të therur

    Qiell pa yje

    Tinguj abstrakt

    Ndarje e padurueshme

    Zemra e copëtuar

    Sëmundje e pashërueshme

    *******

    Një ushtri mizash po më hanë nga brenda

    Po më zbrazin kafkën

    U çmenda …

    *******

    Përshpirtje

    Vertigo

    Ëndërr mashtruese

    Kthinë në qiell

    Botë pa diell

    Masturbatori i madh

    Dy shpirtra të humbur

    Notojnë

    Në topin e qelqtë të peshqve

    Vezë e thyer

    —– Kullon mbi kanavacë

    Kolazh dashnoresh

    Eraksion viagror

    Bombë atomike —– terror

    Kërthizë e thellë, si shpellë

    Që fsheh të papjellurën

    Shaman

    Mediatorët po parashikojnë të shkuarën

    Fëmijë të zinj pa gjymtyrë

    Mona Liza pa fytyrë

    Një përbindësh në pasqyrë

    Me ty, ose pa ty —–

    Ç’dilemë e ndyrë

    *******

    Një piano blu,

    e çakorduar gjer në fund

    Qerpikët e tu …

    dhe unë që të pëshpëris lehtë

    Qetësi vdekjeje, vetëm zhurma e puthjeve

    Kujtime të pluhurosura,

    tela të këputur

    Unë i puth buzët e tua më shumë se një herë

    Mendime turbulluese,

    frikë dramatike

    Poetët bien në gjumë nën pauzën e përjetshme

    Ti je e vetmja shenjë bukurie

    Arrij t’i ndjej gjurmët e tua mbi ujë

    Dallgët, si kuaj të bardhë, që gjoksin tënd lehtë

    e prekin

    Rrezullimi yt,

    triumf nëpër beteja

    Si Danieli

    në shpellën e luanëve

    Unë, ti,

    silentium amoris ….

    *******

    Po pres

    Njësoj si dje

    Njësoj si pardje

    Po pres

    Si një foshnje për t’u ushqyer

    Si një gurë për t’u flakur

    Si Llazari për t’u ringjallur nga vdekja

    Po pres

    Qysh kur bota ish ujë

    Qysh kur Krishti u kryqëzua

    Do pres

    Gjersa vera të thartohet

    Gjersa ky shtegtim të mbarojë

    Gjer atë ditë kur do hap derën

    E atij vendi ku vetëm thonjtë dhe flokët rriten

    Po pres

    Qysh prej zanafillës

    Po pres

    Që këmbanat të bien …

    SHKRUAJ NJË PËRGJIGJE

    Ju lutem lini komentin tuaj!
    Ju lutemi shënoni emrin tuaj këtu

    Artikujt më të fundit

    KATEGORITË