FËMIJËRIA IME VERTIKALE
femijëria ime vertikale, sa herë vij në atdhe
rrugica ime prapa lidhjes së shkrimtarëve nuk është më horizontale
pemët e kopshteve
fiqtë dhe hurmat
manat dhe qershitë
lulëzojnë në ajër
atje lart i ngre sytë
shtëpia ime njëkatëshe
me tulla dhe qerpiç
është ngritur lart
pallat me dyzet kate
dhe atje në majë
një fëmijë qan
me një qarje vertikale
në qiellin e zbrazët
s’ka zot
se po të kishte
në tokë do ta zbriste
NË NJU JORK FLUTUROJ HIPUR MBI TEMPERATURË
në nju jork fluturoj hipur mbi temperaturë
me një kalë të kuq me një kalë të kuq
dyzetë po shkon dyzetë e një dhe një vijë
unë sikur kam pirë dhe tani shkoj në qiell
të takoj heminguejn
edhe nëse nuk e gjej në amerikë
do të shkoj në afrikë ta gjej
në kilimanxharo do të ulem mbi skeletin e leopardit
me temperaturë je gjeni që fluturon
me një kalë të kuq me një kalë të kuq
mund të takosh dhe xhejms xhojsin në trieste
duke shkruar romanin e tij më të tmerrshëm
që do t’i asgjesojë të gjithë romanet
përveç plakut dhe detit
me temperaturë mund të krijosh
me ajër dhe me dritë
edhe një herë amerikën
do ta bëj
me një kalë të kuq me një kalë të kuq
bie temperatura dhe unë bie
mbi fatura të kripura që presin me ditë
KREJT LAKURIQ TË DY
krejt lakuriq të dy
preknim njëri-tjetrin
gjersa krijuam hartën e botës prej mishi
venecia ishte pjesa e bukur e ballit tënd prej kristali
që përmbytej prej dy deteve të syve bojë qielli
më poshtë ngriheshin gjinjtë si afrika kur kërcen bluz
elektriciteti i ajrit të zi përvëlues
ndizte zjarrin e kuq të epsheve
më poshtë ulërinte vagina
amerika
si rokenrolli dhe metalika
lumenjtë e mëdhenj nili dhe misisipi në të dy kofshët e tua vërshonin
të gjitha shtetet me radhë putheshin dhe shkatërroheshin
bënim seks dhe ishim kaq të pakujdesshëm sa grisnim hartën e botës.
TANGO DHE MAZURKA
tani u bënë lëmsh punët
s’ka më tabela të zakonshme në dyqanet e kuinsit
në vend të tender joe’s shkruhet tensioni
te marta stuart bakery shkruhet kolesteroli
kështu na duket ne të rrjedhurve
që merremi me recetat e mjekëve
me radhë të gjitha sëmundjet e mia dhe të gruas
kanë zëvendësuar tabelat klasike
në sallën e vallëzimit në rrugën selfridge
ku shkojmë sipas porosisë së mjekut
të kërcejmë tango dhe mazurka
për të rënë në peshë
dama ime është kolesteroli
partneri i gruas është tensioni
rinia na vjen si një film i këputur
bëjmë ta ngjisim dhe e prishim
i heq kapelen kuinsit
që nuk iu vë gjobë të kripur
dy të rrjedhurve si ne
që ngatërrojnë tabelat e dyqaneve
me recetat e mjekëve
ÇMIMET NË GINES DHE UNË NË PËRRALLË
i ngushtë dhe i shkurtër
më nxënë te gjitha dyert
dhe në një kasafortë mund të futem
mbeti një nostalgji ngjyrë trëndafili
gjatësia dhe trashësia ime e dikurshme
për dreq m’u zvogëluan dhe muzgjet
m’u zvogeluan dhe detet dhe
qielli dhe muza
pulëbardha të vogla sa gishti sillen rrotull
dhe unë gishto një ditë
në faqet e përrallës hyra sërish
më lexojnë fëmijët dhe idiotët
VETËM BISHTAJA DUHET TË HAMË
i kemi zili zogjtë që fluturojnë
dhe vajzat e bukura i kemi zili
mandarinën e pëlqejmë shumë
po nuk e kemi të këshilluar
vetëm bishtaja duhet të hamë,
bukën as duhet ta shikojmë me sy
qumështin që e pinim më parë
na e ndaluan
i kemi zili ketrat kur iu ngjiten pemëve si zhivë
dhe kur zbresin prej tyre dhe presin
t’iu hedhim ndonjë thërrime te këmbët
avioni na u ndalua gjithashtu
prej zemrës
na merr djali me makinë
na çon në parqe të mahnitshëm
por është mërzi e madhe
të shohësh vetëm bukuri
ah, harrova
na ndaluan të bëjmë seks
dhe ne qeshim
KËTË TA THEM UNË QË TË DUA
kështu filloi, shpirti im, e para ishe ti
as fjala, as dashuria, as drita
ishte bukuria jote, shpiri im, bukuria jote e mahnitshme
këtë ta them unë që të dua!
për sytë e tu ulliri lulëzoi, ulliri i perëndive klasike
deti vërshoi, u krijuan ngjyrat, det i ulisit blu
u kthye në itakë te penelopa e bukur, se kështu qe shkruar
se atdheu është gruaja
për buzët e tua qershia lulëzoi, qershia e kuqe
dhe molla për faqet e tua, molla
kështu dalngadalë prej kurmit tënd mërshor bota u krijua
e rrumbullakët si barku yt i bekuar
këtë ta them unë që të dua!
me radhë u krijuan malet, fushat, luginat e buta me bar dhe me lule
prej hireve të tua
delet, zogjtë, bletët, fluturat, pegasi, zogu i zjarrtë
për t’i dhënë dritë verbimit të homerit
dhe e para ishte fjala, s’duhet besuar
e para ishte gruaja
o zot, të lutem, më thuaj, ç’duhet burri?
prej qiellit duhej të ngjizej gruaja
si maria e virgjër
të lindnim krishtër
burri në vend të dashurisë tregon forcën e sundimit
harron nënën që është gruaja
këtë ta them unë që të dua!
E KAPA PËR DORE ÇASTIN
e kapa për dore çastin
në pistën e akullt kërcyem valset e shtrausit
çastin shtrëngoja
çastin
kërcisnin patinat në akull
dhe bëheshin vija pikasoje në sipërfaqe
pikturat kubiste blu
të dashnoreve të tij parisiane
kriseshin si kristale
çasti
çasti
kishte shumë dashuri në akull
s’mbanim mend asgjë nga e shkuara
asgje nga e ardhmja s’dinim
ndërruam muzikë
nga klasikja te modernja
përziemë kohët
po harruam luftrat
çasti i vogêl
çasti
mezi nxë paqen
prandaj e duam.
nga valset e shtrausit te repi i tupakut
paqe çasti
paqe
veç harruam
se kërcenim në akull!
