fushatë zgjedhore
ka lindur një tigër i ri.
hëna ecën
dy pëllëmbë përmbi tokë.
balta
gjithë baltën e myzeqesë e mora
nëpër duar
të gjeja atë gjurmën e dikurshme
të këmbës time të zbathur,
por më kot, sa kot
gjeta, vetëm kryqin e vogël të
këmbës së një zogu.
tani më duhet ta marr këtë baltë
ti jap jap përmasat e mia, të rikrijoj
vetveten
dhe prapë të bëjë rrugë
dhe prapë të le gjurmë…..
…..tutje, larg, një perëndim i vogël
si zog Ardenice,
loz me ngjyrat e veta
dhe vdes përmbi lumë.
guri
është një gur
me përmasat e një ëndërre
gur
prej gjaku dhe zemre
lahet nëpër lot
lëmyshket nga malli
ndricohet nga një brengë.
dhe ti më thua
se është
vetëm i yti.
njërëzit e mi
njërëzit e mi nuk morën pjesë në
luftë
por me shpirt e zemër
luftës i dhanë bukë.
skanë plagë, dekorata,
as plumba të vdekur në trup,
njërëzit e mi për luftën dhanë
bukë.
dhe buka, si buka, sdo lavdi, as
emër
vec një kryq në heshtje
dhe një dorë në zemër.
faslli haliti
ku kujton se je
fëmijë me kobure
që rrëzove shtambën
nga koka e një cupe.
vetëtin në Hyzgjokaj
bubullin në Lushnje.
ku kujton se je
o i vogli, i miri
dorëzoje koburen
o faslli haliti!…
….krisin shtamba shirash
si shandanë prilli.
kasollja e vogël me lule dimri
sa ngrohtë rridhte jeta
sa ngrohtë,
n’atë kasolle të vogël
rrethuar me lule dimri.!
gjersa ti ike një ditë,
ike, e braktise.
se zogjtë e dëborës
që rrisnim së bashku
nuk këndonin më për ty.
pastaj ikën dhe zogjtë.
mbeta vetëm unë, lulet e dimrit
dhe kasollja që kërrusej
nga hija e një korbi!…
askush
askush se vuri re
atë gjestin e pavëmëndhshëm
tek largonte nga fytyra
merimangën e dritës.
askush si pa
rrathët e të zezes
tek thurej si lojë
kurora e djallit.
mort
kam hapur dyert e mortit
për të vërtetën time,
por askush s’më vjen
njërëzit janë lidhur
me gënjeshtrat e veta.
natë
kam humbur monedhën e fatit.
natë, të lutem
ndize pak yllin e sabahut.
pa titull
e shkuara shkoi
dhe e ngjara ngjau,
unë zbrita te kjo tokë
nga brirët e një kau;
sa gjatë, e pafund
sa e lodhshme rruga,
nga buka te kripa
nga kripa te buka!…
lutje
vetëtima e zezë
ulur në gjunjë
bëri kryqin tre herë
përballë shegës me lule,
dhe u fik,
qielli u mbush
me thëllëza shirash…
një burrë i lavdishëm
unë banoj në një shkallë
me një burrë të lavdishëm
thonë se lagjja jonë
emrin e tij do të ketë,
trimëritë, bëmat,
ende njërëzve nëpër festa
ja u japin si hallvë,
ja u shpërndajnë si meshë.
unë banoj në një shkallë
me një burrë të lavdishëm
që është si gjithë të tjerët,
dhe askujt si ngjan;
…në kodrinat e supeve
pakëz të rrëzuara
një yll i vdekur
i veton si nishan.
gravure
doli hëna prapa malit
në male shkriu dëbora
cub i maleve të mia
pse të ra thika nga dora?!
cub, o cubi im
me thikën e dritës
ngulur në gjoks!…
bulevardi “Jakov Xoxa”
në gjurmët e të papunëve
po celin lulet e kripës së hidhur,
Jakov, vëlla!
merimangat e kuqe
më thirri dikush në shullë të dimrit
cohu vëlla, se të sulmon
merimanga,
me atë thumbin e hollë që mpin
nervin e zgjimit
me shënja klinike – vidhimat
e gjata.
vërtet – thashë me vete – herë herë
nuk ndjej
cicërima, zëra, ndonjë tingull lufte…
pastaj mendova se në rrugën time
të gjatë
do kem marr dhe unë
pak helm merimangash të kuqe.
hije
në hijen e deleve të zeza
një ujk
bënë gjumin e vapës.
ditë vere në lushnje
te porta e qytetit
më foli në vesh
e bukura e pazarit:
sot,
kurorëzohet monark
lejleku i sherif balit!…
himn i pakënduar
një here, vec një here u shfaq në
dritaren time
ai shpend i zjarrtë, ai shpirt në
fluturim;
eja, eja – më tha – të këndojmë
himnin e vdekjes
me fytin e një zogu
gjithë qiejt e botës ti pijmë !
dhe shkuan aq vite, aq vite që atëherë
dhe ai himn I pakënduar ende
njomur mi mban sytë
….ishte koha kur zogjtë dimërorë
gjendeshin të vdekur ndanë
udhëve
me ca kokrra breshëri
të kuq në fyt!…
një gotë verë
për miqtë që dua
e kthej nga një gotë verë,
po gjithmonë një gotë bosh
e mbaj për ca të tjerë
qesh …dhe më kujtohet
fallxhorja në lagje,
që kupën me plumba
e mbante jashtë në dritare.
po këta të tjerët e mi
natyrisht sjanë lugetër,
janë ca kokërrza rrufesh
që vrasin në të kthjellët.
eh… dhe prapë mbush gotën
për mikun që dua,
hajde – thotë fallxhorja
edhe një shëndet për mua!…
dashuri në kopështin e zotit
ku as vdekja s’të gjen
as zoti stë dëbon
atij pylli ne I thoshim kopeshti I zotit
rrethuar me kangjella të padukshme mëkatesh,
pikërisht aty, në lëndinën e errët
dy trupa lakuriq, bënin ca lojra
zjarresh.
ju përvodha nënës, ciganeve
gjithashtu
e tek përgjoja majë gishtash
hileqar e i paturp,
një shkrepëtimë e zeze nga
kurorat e drurëve
si gjarpër i mëndafshtë mu
mbështoll në trup.
në cast mu gjend nëna. vallë
c’shënjë më qe dhënë
mua të voglit, nga shënjtorja e
madhe,
dhe ju shëmba nënës, me lutje e të qara
I prekur, I fyer … nga mallkimi
I ciganeve!..
o zot, sa shumë qeshte nëna me
mua
aq shndrisja e zbukurohesha dhe
unë nga të qarët…
ishte e djelë. binte një shi I butë
gardelinash
si të ishim dasmorë në një dasëm
ciganesh!..
Këngë
ti ike si zogu me këngë në gojë
dhe unë të përcolla
me lutje të heshtura.
tani shpesh e më shpesh
jetoj me dilemën:
ja vlen të jetosh për dashuritë
e humbura ?!
përgjigjen ma jep ti që cdo natë
i lutesh zotit
të më lerë, të shkruaj…. këngë të
bukura.!.
dritë e zezë
ndamë ditët, ndamë netët
në mes një dritë të zezë vumë,
dielli mbeti andej nga ti
hën’ e zbehtë, këtej nga unë.
ndamë fushat, ndamë kodrat
në mes tyre vumë një lumë
një kështjellë mbeti nga ti
kishë e vjetër këtej nga unë.
në fund pyllin e mëkatit
garanci në kryq e vura,
murg I vjetër këndoi për ty
një murgeshë lutet për mua.
po prapë o prapë në borxh jemi
unë tek ti e ti tek unë…
lumi ngjitet lart nga kisha
dritë e zezë zbret mbi lumë.
çarku
unë ngrija çarkun në pyll
tigri e merrte në gojë…
ulet nata. zbret e vona.
ja dhe pak e shkoj në ëndërr.
tigri lahet mbi një yll
luanesha
më fle te këmbët.
