o gjemb pse ti në trendafil
përse të duhet gjak i dashurisë
thuaje
vura dorën në kraharorin tim
dëgjova të rrahurat e zemrës time
si zhurma e hapave të një kalimtari tëpanjohur
kushedi dhe sa rruge ka për të bërë
kushedi për ku do shkojë
kur të ikesh më thuaj
ta di pse do vdes
në të gjitha kohët
piramidat janë piramida
aty ku ka piramida ka dhe skllevër
skllevërit hera herës bëhen edhe turistë
turistët mahniten kudo që shkojnë
mahniten dhe me piramidat që kanë bërë vetë
e vjetra është thelbi
formë është e reja
jo vetëm dikur
mumjet kanë qenë faraonë
nesër në muzg do vdes si tingull muzike
gishtërinjtë e kujt do luajnë në piano
ç’ditë e bukur do jetë
çdo mëngjes shkoj tek kutia postare
gjysmën e planetit do falja
vetëm për një letër dashurie
çdo mengjes dhe ajo tek kutia postare shkon
gjysmën tjetër të planetit
edhe ajo do e falte
vetëm për një letër dashurie
a ka më njerez që dashurojnë
kam kuptuar se nuk më duan
dhe unë rri vetëm si Zoti
edhe Zoti vetëm rri them
e ndjej se i dua
dhe prap unë rri vetem
edhe Zoti vetëm rri them
veçse Zoti është i padukshëm
veçse Zotin e kanë frikë të gjithë
po unë jam i dukshëm
dhe hera herës më fusin frikën
trëndafilat në kopshtin tim
i kam mbjellë qysh vjeshtën që shkoi
ketë viti skuqin gjak
përjetësia i mban në gji
si nata yjet
vetëm unë jam i ikshëm
në katund unë
si bari buzë rrugës
i pa vënë re prej askujt
piklat e vesës kanë rënë natën
s’dihet se kur ndoshta
ka me m’ardhe e dashura e fillimit
me e fillu jetën nga fundi
mos harro se edhe ti je njeri
bëjmë edhe ne si në Romën e lashtë
ti këndojmë në kor
presidentit tonë
kryeministrit tonë
ministrave tanë
deputetëve tanë
gjykatësve
prokurorëve
noterëve
bankierëve
mjekëve
policëve
tregtarëve
bashkiakëve
këshilltarëve tanë
gjithë politikanëve tanë të medhenj dhe të vegjël
kudo që janë
se mbase kujtohen
miku im të them një sekret
unë nuk do pranoj të ringjallem
nën dhe’ një perandori e tërë pret të ringjallet
mbi dhe’ një perandori e tërë hedhur në luftra gjithë gjak
të lutem Zoti im
shihe një herë sa shkoi ora
mbi tavolinë qelqja me ujë trendafili
dora jote
goja jote
qelqja me ujë trëndafili
asgjë nuk po them për ty
me ra qelqja nga dora
m’u thye qelqja copë e çikë
sikur m’u thye shpirti
mblodha me mund gjithë copat dhe çikat
bëra t’i ngjisja copat dhe çikat
më nuk u ngjiten
shpirti si qelqja
qelqja si shpirti
ç’është gjithë kjo ngjashmëri
nuk po them asgjë për ty
dimër verë të gjithë lumenjtë rrjedhin
rrjedh edhe lumi im Shkumbin
nuk është se shkojnë kundër rrjedhës vetëm njerzit
kundër rrjedhës shkojnë edhe peshqit
sipas Shekspirit peshkun që ha krimbin e ha mbreti
po në fund fare krimbi ha mbretin
vetëm peshkun e ngordhur që shkon pas rrjedhës nuk e ha askush
kete e di çdo peshkatar i lumit tim
lëkundet në lumturi bar i gjelbërt i livadheve
kushedi ç’fjalë dashurie i pëshpërit era
Në Apolloni
August, prej këtu u nise
u bëre perandor i Romës
perandor i gjithë perandorisë romake
perandor i gjithkujt
po jo i imi
as tani as atëherë
fill pas krismës së thatë
thëllëze e gjorë u shkëput prej fluturimit të ëmbël
kishte ardhë njeriu të dëshmoje se është vrasës
unë nuk kam një zemër prej dru arre
unë nuk kam një zemër prej guri
unë nuk kam një zemër prej alabastri
unë nuk kam një zemër prej dru panje
unë nuk kam një zemër prej qeramike
unë dua të rri me ty dhe s’di si ta them
qyteti u ndërtua i gjithi prej fillimi
rruget kanalizimet pallatet vilat motelet hotelet
çerdhet shkollat universitetet ndërtesat bashkiake kinemate teatrot semaforet i gjithë ndriçimi
pritet tani të vijnë njerëzit dhe ajri
nata me qiellin plot yj që digjen
qelq i verës zbrazur krejt
me kokën vendosur mbi duart në tavolina lokalesh ky vetmitar nate mund të isha dhe unë
nëse nuk do më kishte mposhtur dashuria
çfare do më mposhtte tjetër
ashtu si erdhi dimri shkoi
në luginë dëbora ka lënë gjurmët e saj në mërmërimën e burimeve
pas çdo shkurreje mëllenja e zezë më shkund nga monotonia
unë vij nga katundi me male pyje dhe gurë
nga katundi me përrej fusha dhe livadhe
unë jam unë
katundi është katund
në ditet kur katundi bëhet shurdh
unë behem memec
edhe kur zbret errësira ndër ne
ne nuk i mdryshojmë të vërtetat tona
katundi bëhet memec
unë shurdh
dihet unë vij era dhe’
