Kreu Letërsi Bibliotekë “Në qiellin tim bien yje”, poezi nga Dafjola Nepravishta

“Në qiellin tim bien yje”, poezi nga Dafjola Nepravishta

Në qiellin tim bien yje

Në qiellin tim
Çdo mbrëmje bien yje
Në jastëk ëndrrash
Tringëllojnë si monedha
Lind çdo mbrëmje
Hënë e re fosforeshente
Në qiellin e jetës sime.


Kopshti sekret

Vij gjithmonë këtu…
Kopshti i lirisë sime
Bota sa hapja e krahëve
Më mjafton drita jote
Gurët e kalldrëmit
hallkat e dëshirave të mia

Vij gjithmonë këtu …
Këpus dorëzonjë
Më quani edhe hajdute lulesh
E pranoj..
Kapërcej mure
Mes dëshirave kacavirrem
Si jargavan
Limfa e saj mi hedh duart krahëve

Vij gjithmonë ketu…
Shndërrohem në lulekambane
Bëhem tingulli i saj
Tingull që nuk e dëgjuat kurrë
Do të vij gjithmonë këtu…


Statujë pa kokë

Cili Romeo të dashuroi i pari
E kokën e bukur ta mbajti kujtim ?
A mund te quhet dashuria robërim
Apo robërimi dashuri ?

Ti bukuroshe e çmuar pa kokë
e ftohtë, e ngurtë, trup mermer
Si në sfilatë drejt qëndron
pëlhurëbardhë, gji e gushë nxjerrë

A mos vallë dhe gjakun
Si verë të kuqe në gota ta pinë
Në arkëz ta vendosën kokën
E për trofe ngritën dollinë


Toka

Në gjirin tënd, jetë merr gjithçka
Filizave të njomë, si nënë e përkushtuar
shtatin ua rrit
Lulet e tyre, çast nusërie
si vello flokëve
I buzëqesh diellit
se borxh i ke rrezet
I buzëqesh ujit
se borxh i ke jetën
I buzëqesh rinisë
që kurora thurrin
për të dashurit
U buzëqesh kalimtarëve
e u thërret në emër
Ti të gjithë i njeh
Se hijet e tyre i mban në kujtesë
nga dita që lindin
deri në harresë

Exit mobile version