AMANETI I NËNËS
Mos mi digjni petkat
Shtini nën dhe!
E la nëna me gojë
Dhe iku përtej.
Deshi që edhe në atë botë
Ta vazhdojë këtë jetë…
POEZIA
Është nxitja dhe vrapi
Për të mbledhur
Hije zogjsh në fluturim
SHQIPËRIA
me rërë të fundosur në krye të kthjellët
mora rrugën për ATJE
ndanë udhëve eshtrat lëshonin dritë
sipër kufijve frynin fjalë në erë
me radiovalë ish mbuluar qielli
ATJE vjen kah unë si me porosi
të më trazojë rërën në kokë
fjalë të më fryjë në vesh
zhgënjimi si do t’u dalë ndeshë
vërtet një shikim është dashuri
po dashuria nuk është një shikim
Qafëthanë, 1991
HAMBURG ’92. (VIKEND)
të shtunave pasditeve edhe ditëve të tjera
i veshur ashtu që të mos dallojë
në kafenetë e pasazheve plot stola
lexoj Rilindjen të vjetër dy ditë
pi kafe ekspres që s’lë gjurmë në filxhan fatin e rrugëve s’mund ta lexoj
në stolat përreth meje
lexon bota gazetat e tyre të mëdha
titujt nga largësia m’i verbojnë sytë përballë më sodit një evropiane blu e veshur sipas modës si më teket setër të gjatë burrash me sedër feministeje me sy e thërras të ulet përballë vetmia ime e pengon u pëlqen eleganca gazetën e hollë si e shfletoj shkruaj më thotë për modë për rokënrol edhe atje nga vij unë këndohet Fëmijët e Kosovës i helmojnë në shkollë ajo s’ka haber
fatin e rëndë ia tregoj atëherë
përmbledhur në ato pak fletë
ajo si me pëshpërimë gjethesh ma kthen
në shikimin tënd mospërfillës
në cigaren që në gishta të varet
në gllënjkat e shkurta të kafesë
shihet vjetërsia vendi yt
më bëhet se ke lindur këtu
qoftë ashtu ashtu qoftë.
SPIKERJA E BUKUR
Çfshihet brenda kësaj fytyre të bukur prapa fletëve që me qesëndi i mban në dorë kur ia japin para ditarit ti lexojë
gjakun e ndien
fletëve si i rrjedh
tek ia zhyt llërat e gardërobës kiç
blerë kush ia ka se di (do ta kthej televizorin bardh e zi) para pasqyrës së gardërobës fsheh me panel grimi rrudhat në sy në cep buze ndjenjës së fajit çdo ti bësh me çgrim do ta mbulosh
apo me zë
në orë policore në shtetrrethim
spikerja e bukur posedon leje
e çojnë e bien me limuzinë.
VINTE DHIAREVE ALI PODRIMJA
Në Gjeografinë e Atdheut
Që të binte ngushtë
Lehtë I bëje një vend
Artë, Kalabri, Rekë e Shkup.
Kompasi yt
Mbërthente me një hop
E me një mërmërimë
Gjithë yjësinë
E jo më shtegun në një pyll.
Sa herë mbylleshin kufijtë
Vijë dhiareve o Ali Podrimja
Me çantë krahu Camel
Brenda
Pizhama, brushë dhëmbësh dhe librin e ri
Me përkushtim të shkruar paraprakisht
Ish nderi që dije ta bëje si ti.
Me të kthyer bëheshe dhaskall
Mbushje çantën me librat e atyre që të shanë.
LETËR REDAKTORIT
(M. Limanit)
Si duket redaktor
Ti vërtete tallesh me vargjet e mia
Ruaju shkronjave të rebeluara
Mos të hanë tavolinën e punës
Në mos mundëshin vargjet me t’ba gja
Unë jam edhe më I trentë
Sado që në pamje dukem I butë
Agmi njeri
Por jam finok
Kam shokë të trentë të nëntokës
Ta presin udhën
Ta hupin bukën
Mes kafenesë të bëjnë për gazep
Andaj unë do të të pres
Por vetëm edhe një numër të gazetës
Pastaj do të të këshilloja
Nga puna të dalësh
Kah dera e pasme e Rilindjes
Këtë mund ta marrësh edhe si kërcënim
Në daç edhe si poezi
Ky është stili im.
TERRI
Ky muzg i heshtur
Nuk i ngjan atij te djeshmit
Qe erdhi me heret mbi qepallat e saj.
Kjo nate hermafrodite
Nuk i ngjan asaj te djeshmes
Qe fleti me heret mbi ate balle.
Terri nuk njeh deshmitar!
DËSHMITARI
shumëçka kam parë
më mirë verbomëni sytë
gjithçka kam dëgjuar
vaj të djegur hidhmëni në vesh
në e tregofsha atë që kam parë
atë që kam dëgjuar në e shkrofsha
Vardari nuk më lan
