Përktheu Adrian Zalla
Shkrimtari është i vetëm
Shkrimtari është i vetëm,
i vetëm para vetes
i vetëm para botës
i vetëm para personit që dashuron
kjo e fundit i shtin drithmat
si i vetëm?
Mundohet të vendosë rregull mbi mendimet e veta
-Personi i dashur i ka sytë ngjyrë mjaltë
Shkrimtari ka një frikë titanike
Çfarë ndryshimi ka mes kësaj dashurie dhe një tjetre?
-personi i dashur e sheh nga thellësia e syve të vet-
Shkrimtari është i tmerruar
Dashuria damkos armën e vet kundra një fëmije
Qytetet e padukshme
“Qytetet, ashtu si ëndrrat, janë të ndërtuara mbi dëshirat dhe mbi frikërat.”
Italo Calvino
Të shkruash mbi dashurinë
Sytë e qetë të Veronës
-poezia je ti-
Imagjino një qytet të padukshëm
si ajo
Të reflektosh mbi vdekjen
dhe fotografinë
Të jesh besnik dhe i vëmendshëm
Ndaj gjithçkaje që në të mohohet
Me dyshim,
i heshtur dhe ambig
kujto
-mbi të gjitha-
Që ajo që është e dashur
nuk ekziston
Paris II
Muzikë
në qiell
në veshë
në lëkurën e parakrahut
Do flemë këtë natë
me të kuqen e gjakut
etje
gjithçka ka vdekur
Unë jam tjetër
Kam pranuar ftesën për të udhëtuar.
Me makinë,
peizazhi kalon shumë shpejt,
gërvisht veshin
muzika e shurdhët në brendësi zmbrapset.
Kalojmë nëpër vend pa ndaluar,
veçse për të urinuar a për të pirë një gotë ujë
nëpër benzinata.
Vera ndëshkon gri dhe palëvizshmëri,
si qielli.
Biseda banale shpërqendrojnë rrethimin
nga orët e vdekura.
Ngritëm tendat
Buzë një lumi të gjerë e kënetor.
Zogjtë ulërijnë teksa ngrihen në fluturim.
I afrohem lumit
Si Narcizi pellgut.
Ujërat e turbullta nuk pasqyrojnë fytyrën time.
Unë kam ëndërruar me këtë.
(Plaga ishte shëruar mbi mishin e vdekur)
Odisea
-Nga vini ju?
-Larg
nga ai mall
që gjithmonë na lë gojëhapur
nga hapi i lehtë i fëmijëve, nga gjithçka
që frika kapërthen
në frymëmarrje
Ëndrrat
(Në gojën e natës)
Mjeku sheh
brenda syve të mi,
më bën të hap gojën
I tregoj ëndrra
kaloja në një pishinë me një fëmijë rreth qafës
Ndonjëherë më sulmon
Një uri e frikshme
Gllabëroj gjithçka gjej aty pranë meje
Mjeku dëgjon
zemrën time të rrahë
Tundi kokën
me shumë seriozitet
kunsultoi një libër
mbi tavolinën e tij
Jam e humbur
-Tashmë kishte parë brenda syve të mi-
Atëherë
Të iu tregoj një ëndërr tjetër
Jo e gjitha zemra ime të do
Vetëm pjesa që është e sëmurë
Bisedë në një banjo
Si zakonisht
shtrihet në shtrat
për të pritur burrin e saj
që vjen gjithmonë vonë
i thotë natën e mirë
mërzi
Ajo shkon në banjo
qetëson tërbimin
me dorën e saj mjeshtërore
mbështetur në peshqir,
kur ai hyn dhe pyet:
“Çfarë bën këtu?”
Asgjë, përgjigjet
