s`asht gja e jemja me vdekë ngjitë i shkoj kur praj me e pa ujnash shkoj
me e pa kur praj e s`kam kurrkend ujnash të errët me sy t`ngulun e nji za dimni
që s`mbahet endem n`tokë ç`prej toka asht me vdekjen s`ndeshem veç shkoj me
e pa kuk vetëm sa herë ndalen n`mu e zhbahen kush m`ndeshë s`asht gja me u dënue
me tokë brigjesh shkunden barka me zane t`ardhun që e zbresin ditën e me kambë
t`zbulueme mas veç rrugën me ardhë tek ndoj “ti” s`asht send i jemi koha ngjitë i shkoj nji vetjet që shtin
n`mendje pemët e djeg gjithë çka ndesh s`asht e jemja lëkura as zemra as gjaku që
t`mbulueme m`i mban orët e nisem për me shku ujnash me e pa kur praj e s`kam kurrkend
Vdekjen që hesht me Zotin e i them ket` letër
***
…ky asht zani mjegullor i liqenit n’ag
jehon përmbi secilin send t’drejtuem kah qiella
pezull pezull pezull përçudun përçudun përpjekun
këto janë jonet e bahen trup nëpër mjegull
e futen për çdo zgavër për çdo krye
tana mjeset e botës ndodhin pa mue
tanë bota asht nji liqen i mjegullt e i untë
me dega e shpi e zogj n’parzëm
t’merr sy e mend e zemër e tingëllon përhimt‘
botës asht mjes
***
lulebora n’t’vjollctë varun n’pemë me krenat n’faj syçjerrë
mbi krahë t’lshuem e t’zbehtë ekstazit
përhumbja i ka sytë mbyllë ballin zbrazët
ikë kanë sendet tokat qiejt
gra janë gra t’ekstazit qetojn’ bujshëm e çilin fruta
t’kuqe t’rozta t’zjermta duer t’mbledhuna gjuejtun n’gjak
as vijnë as shkojnë veç ndodhin n’nji timtë kohe
t’zbrazta n’nji shtjellë t’purpurt nisë për kah mjegulla
kah gjysëterri i trupave t’ndragun qirijsh t’ndezun
derdhin langje enësh e përmbas i duken krena
krena e krena e krena ngjitë t’njejtes qafë
drejtue kah shortarja e ngritë si gishtat n’fy
te kullon at‘ jerm dikur t’këcyem e tash t’bam Hy
***
secilën shpi drunit e shfytyron nata
secilës derë shiu mbledhë n’nji mendim
nata asht zenit i yjeve t’emnuem hijesh
futen mbledhë n’nji mendim hijet trupave
kjo sëmundë diskrete asht n’t’plagtë
ngashrimit asht kjo hanë
plym n’flutra që i thuren tokës
nji vdekjet t’sigurt kthehen
tërhjekun kryet prej flokësh
sall me u betue n’t’purpurt
***
ajri që m’ndesh ajri që m’ndesh ajri që m’ndesh
asht nji flakë kështejash e dimni rishtar
lulesh që piqen e ngjyejn hapsinë n’aroma
aroma e aroma treten n’errëti t’trupit me dhimbje
për kohen që asht veç natë pështjellimesh përreth zemre
zemra asht zemra zemra e mbyllun n’secilen pemë
n’secilën shpi n’secilën rrugë përpjete që bun n’liqe
nji mëni hijesh t’dritshme rrëshqasin asaj mbloje
tash janë tash s‘janë tash janë tash s’janë
muzgu i liqentë asht nji pyll var’ n’cep hane
sheje t’nji grues shamane që thërret n’zane t’hueja
e ndër gjunj lidhë mban token
kangë…
kam andrrue se mbahem n`dy pendë fajkoi e thuejse lëshohem
thuejse n`jerm thuejse n`t`bardha me kryet mbuluem nji hane t`përnatun
them do kangë them do kangë që vijnë prej dikah ma fort prej mbrendë
andrrueshëm mbahem ndër emna emna grash e grash ndër kangë
grash me sëmundë me sëmundë t`errët me sëmundë t`langët që këputen nën pemë
e t`njomtit i thërrasin n`dergjë tue rrotullue flake
kam andrrue se mbahem n`ajrí n`dy pendë ndër duer pezull
sy ndër sy me nji fajkue…
